Poznaj lokalne zabytki


Wyraź zgodę na lokalizację i oglądaj zabytki w najbliższej okolicy

Zmień ustawienia przeglądarki aby zezwolić na pobranie lokalizacji
Strona korzysta z plików cookies. Dowiedz się więcej.

zespół klasztorny Franciszkanów - Zabytek.pl

zespół klasztorny Franciszkanów


kościół XVIII w. Głubczyce

Adres
Głubczyce

Lokalizacja
woj. opolskie, pow. głubczycki, gm. Głubczyce - miasto

Kościół klasztorny Franciszkanów w Głubczycach wraz z klasztorem i budynkiem gimnazjum jest przykładem zespołu budowli XVIII-wiecznych, które harmonijnie zostały wkomponowane w przestrzeń miejską.

Ponadto w kościele znajduje się jednolite wyposażenie wykonane (XVIII w.) przez Antoniego Oestereicha z obrazami Józefa Havelki z Brna.

Historia

Pierwszy, drewniany klasztor wraz z kościołem ufundowane zostały przez księcia opawsko-głubczyckiego Jana Pobożnego w 1448 roku. Cały kompleks spłonął podczas pożaru, który miał miejsce w 1476 roku. Ponownie dzięki pomocy finansowej księcia postawiono, tym razem murowany, klasztor wraz z kościołem. Zakonnicy jednak nie cieszyli się długo nowymi budynkami, ponieważ wraz z nadejściem reformacji zostały one przejęte przez protestantów. Dopiero w roku 1667 Franciszkanie odzyskali swoje dobra. Obecny kształt zespół otrzymał w latach 1753-1770 - projekt Jana Innocentego Töppera (autora projektów kościołów w Prudniku, Śmiczu i Głuchołazach), wtedy też wzniesiono przylegający do klasztoru budynek gimnazjum. Wyposażenie kościoła pochodzi głownie z warsztatu Antoniego Oestereicha, a wykonane zostało w latach 1759-67. Podczas remontu w latach 2013-14 przywrócona została barokowa kolorystyka elewacji kościoła oraz klasztoru i gimnazjum.

Opis

Kościół wraz z klasztorem Franciszkanów zbudowany został we wschodniej części miasta, tuż przy linii dawnych murów miejskich (jedna z baszt znajduje się w przyklasztornym ogrodzie), przy dawnej Bramie Grobnickiej. Kościół zbudowany został na planie prostokąta ze znajdującym się od wschodu krótkim, półokrągłym prezbiterium. Od strony południowej przylega do zabudowań klasztornych i jest z nimi skomunikowany. Świątynia jest murowana z cegły, otynkowana z elewacjami wschodnią i północną dekorowanymi narożnymi pilastrami i wydatnym gzymsem koronującym oraz znajdującymi się na dwóch poziomach, zamkniętymi łukiem spłaszczonym z uskokiem otworami okiennymi w tynkowych obramieniach. Elewacja zachodnia jest trójosiowa, dwukondygnacyjna z dekoracją ramową; zwieńczona szczytem z trójkątnym naczółkiem ujętym spływami esownicowymi. Na osi dolnej kondygnacji znajduje się portal, nad którym umieszczono franciszkański emblemat. W osiach bocznych znajdują się, umieszczone w dwóch poziomach otwory okienne. Kościół nakryty jest dachem siodłowym z sygnaturką znajdującą się w części zachodniej przy szczycie. Wnętrze jest otwarte, jednoprzestrzenne z nawą płynnie połączoną z prezbiterium i kaplicami bocznymi (po trzy z każdej strony), ponad którymi znajdują się empory. Po obu stronach prezbiterium znajdują się czworoboczne pomieszczenia (w północnym kaplica Ukrzyżowania, nad którą loża; w południowym zakrystia, nad którą chór zakonny). Nawa i kaplice nakryte są sklepieniami kolebkowymi z lunetami, prezbiterium nakryte jest sklepieniem hemisferycznym. Ściany artykułowane są gierowanymi pilastrami (pojedynczymi w prezbiterium, zwielokrotnionymi w nawie) o bogato dekorowanych kapitelach. W zachodniej części nawy znajduje się, wsparty na trzech filarowych arkadach, chór muzyczny z balustradą o linii wklęsło-wypukłej. Wyposażenie wnętrza pochodzi w zasadniczej części z okresu przebudowy (XVIII w.) z warsztatu Antoniego Oestereicha. W jego skład wchodzi: ołtarz główny z obrazem Józefa Havelki z Brna (1761 r.), zespół ołtarzy bocznych oraz ambona (1759). Natomiast kielichowa chrzcielnica z minuskułową inskrypcją wokół czaszy przeniesiona została z kościoła parafialnego.

Zabytek dostępny. Zwiedzanie wnętrz po wcześniejszym uzgodnieniu telefonicznym.

Oprac. Aleksandra Ziółkowska, OT NID w Opolu, 5.02.2015 r.