W zasadniczym zrębie nieprzekształcony do dziś ma wybitne wartości naukowe i historyczne.

Historia

Kościół wzniesiony zapewne w 2. poł. XII w. (według różnych badaczy budowa jest datowana od X do przełomu XII i XIII w.) na miejscu poprzedniego. Był wielokrotnie restaurowany; najważniejsza restauracja miała miejsce po pożarze w 1713 r., a następnie w końcu XVIII w., w poł. XIX w., w 1881 i 1900 roku. W XIX w. do głównej bryły dobudowano szkarpy, kruchtę i wieżę. W latach 1953-1956 przeprowadzono prace wzmacniające grunt oraz ściany kościoła, rozebrano XIX-wieczne dobudówki, podwyższono ściany, zrekonstruowano sklepienia i częściowo otwory okienne.

Opis

Kościół romański wzniesiony z kamienia (ciosy granitowe), orientowany, nietynkowany (za wyjątkiem partii ścian domurowanej w 1954 r.). Jednonawowy, z węższym i niższym prezbiterium, zamkniętym węższą i niższą półkolistą absydą. Dachy nawy i prezbiterium dwuspadowe, kryte gontem. W ścianach pn. i pd. prezbiterium znajdują się półkoliste wnęki. Zrekonstruowane sklepienia wnętrz mają formę hemisferyczną w absydzie i kolebkową w prezbiterium, nad nawą główną strop drewniany, wsparty na belkowaniu. Nawę od prezbiterium oddziela zrekonstruowany półkolisty łuk tęczowy. Okna rozglifione ukośnie - od pn. pierwotne, od pd. jedno odsłonięte spod tynku, dwa - zrekonstruowane.

Z wyposażenia na uwagę zasługują romańska kamienna mensa ołtarzowa oraz rzeźba Matki Boskiej z Dzieciątkiem Jezus z ok. 1630-1640 roku.

W trakcie badań archeologicznych prowadzonych w kościele odkryto w jego wnętrzu, na głębokości ok. 120 cm, pozostałości posadzki wapiennej oraz kamienne fundamenty dwóch filarów, datowane na 1. poł. XI wieku.

Kościół dostępny do zwiedzania z zewnątrz. Msze św. w niedziele o godz. 8.00, w dni powszednie o godz. 16.00.

Tomasz Łuczak, OT NID w Poznaniu, 18-11-2014 r.