Poznaj lokalne zabytki


Wyraź zgodę na lokalizację i oglądaj zabytki w najbliższej okolicy

Zmień ustawienia przeglądarki aby zezwolić na pobranie lokalizacji
Strona korzysta z plików cookies. Dowiedz się więcej.

dom - Zabytek.pl

Adres
Gdańsk, Długa 45

Lokalizacja
woj. pomorskie, pow. Gdańsk, gm. Gdańsk

Elewacje kamienicy to jeden z najwcześniejszych przykładów renesansu w Gdańsku.

Historia

Pierwszy właściciel posesji odnotowany został w 1377 r., następny w 1415 r. Renesansowa kamienica została wzniesiona w 1560 r. dla rajcy Johanna Connerta. W 1616 jej właścicielem był Engelbreht Koenig, następnie od 1755 ławnik Christoph Warcholl i jego spadkobiercy wśród których, w latach 1803-61 znajdowała się również rodzina Schumannów. W 2 poł. XVIII w. wzniesiono rokokowe przedproże. Wnętrze domu było w XIX i XX w. wielokrotnie przebudowywane, w 1872 rozebrano przedproże. W 1912 r., podczas adaptacji parteru na kawiarnię, renesansową kamienną arkadę przeniesiono do ratusza staromiejskiego, gdzie przetrwała do dziś. Od 1917 r. kamienica była własnością banku, w latach 1920-24 przebudowano wnętrza i parter połączono funkcjonalnie z kamienicami nr 44 i 43. Od 1934 r. w połączonych kamienicach funkcjonowała dom handlowy. W 1945 r. dom został poważnie zniszczony, pozostały jedynie dolne części fasady i część elewacji bocznej z lukarną. Odbudowa i rekonstrukcja (wg stanu z 1560 r.) z użyciem zachowanych elementów miała miejsce w latach 1951-1953 (proj. Z. Wysocki). Ostatnią renowację elewacji przeprowadzono w 2006 roku.

Opis

Kamienica usytuowana w środkowej części Głównego Miasta, na eksponowanej, narożnej działce u zbiegu ul. Długiej, Długiego Targu i ul. Ławniczej, fasadą zwrócona w stronę ul. Długiej. Renesansowy wystrój polichromowanych elewacji nawiązuje do klasycyzującego nurtu niderlandzkiego manieryzmu. Kamienica wzniesiona na planie wydłużonego prostokąta. Bryła trzykondygnacyjna, podpiwniczona, przykryta dwuspadowym dachem z lukarnami. Kamienica wzniesiona z cegły, dekoracja rzeźbiarska wykonana w kamieniu, stropy współczesne, żelbetowe, dach kryty dachówką. Fasada trzyosiowa, trzykondygnacyjna (dolna najwyższa), zwieńczona szczytem. U podstawy wyodrębniony wysoki cokół kamienny, wyżej zastosowane pionowe podziały pilastrowe (toskańskie) dźwigające belowania z fryzem tryglifowo-metopowym (bukraniony i okrągłe tarcze). Szczyt dwustrefowy o artykulacji analogicznej jak fasada (na dole pilastry toskańskie, wyżej hermowe), krawędzie ujęte wolutami i spływami. W niszach dolnej kondygnacji umieszczone figury Diany i Apollina (A. Pietrowiec), w zwieńczeniu szczytu posąg Zeusa. Portal z nadświetlem usytuowany w osi fasady, poprzedzony schodami; otwór drzwiowy ujęty półkolistą arkadą, flankowany kolumnami dźwigającymi wyłamane belkowanie z fryzem. Elewacja boczna dziewięcioosiowa na wysokim cokole, artykułowana pilastrami i belkowaniami z fryzem; lukarny dekorowane w ten sam sposób, ich krawędzie ujęte spływami, w zwieńczeniach trójkątne szczyty. Elewacja tylna powtarza układ fasady z pominięciem wystroju rzeźbiarskiego.

Zabytek dostępny.

Oprac. Krystyna Babnis, OT NID w Gdańsku, 29.10.2014 r.

Rodzaj: kamienica

Styl architektoniczny: renesansowy

Materiał budowy:  ceglane

Forma ochrony: Rejestr zabytków, Ewidencja zabytków

Inspire id: PL.1.9.ZIPOZ.NID_N_22_BK.48098, PL.1.9.ZIPOZ.NID_E_22_BK.299460