Usytuowanie i opis

Grodzisko wyżynne, dwuczłonowe, położone jest w lesie na cyplu wzgórza o wysokości 115 m n.p.m., 500 m na południe od jeziora Wielkiego, po południowo-wschodniej stronie Garbicza, 400 m na północ od drogi Garbicz-Debrznica.

Stanowisko w Garbiczu to wklęsły (podkowiasty) obiekt z zachowanymi od strony północno-zachodniej dwoma wałami i fosami. Wysokość wału otaczającego majdan wynosi ok. 1,5 m w stosunku do wnętrza grodziska. Przy wałach nieduży okrągły pagórek, otoczony rowem. Stanowisko porośnięte lasem. 

Historia

Grodzisko w Garbiczu zostało założone we wczesnym średniowieczu i funkcjonowało w VII-X w. Ze stanowiska pochodzą ułamki naczyń glinianych całkowicie obtaczanych. Ponadto odnotowano tu obiekt w formie stożka, datowany na późne średniowiecze.

Stan i wyniki badań

Na grodzisku kilkakrotnie były prowadzone badania sondażowe – w latach 1889, 1897 i 1961-1962. Ponadto stanowisko było penetrowane w 1991 r., podczas badań powierzchniowych, w trakcie których zebrano 15 fragmentów ceramiki. Podczas wcześniejszych badań wykopaliskowych natrafiono na duże ilości popiołu (prawdopodobnie ślad budowli). Na podstawie wyników badań stwierdzono, że grodzisko prawdopodobnie było zabudowane jedynie wzdłuż wału, gdzie wystąpiła intensywna warstwa spalenizny. Środek majdanu mógł pozostać niezabudowany.

Grodzisko jest dostępne przez cały rok, ale konieczne jest dotarcie do niego przez las.

Oprac. dr Krzysztof Garbacz, OT NID w Zielonej Górze, 22.11.2017 r.