Dobrze zachowana forma ziemna, widoczna m.in. z drogi z Bobrowa do Wichulca, niewątpliwie wzbogaca walory krajobrazowe okolicy.

Historia

W oparciu o materiały ceramiczne pozyskane podczas badań archeologicznych przyjmuje się, że obiekt zasiedlony był trzykrotnie. Pierwszą fazę zasiedlenia, najprawdopodobniej przedgrodową, datuje się na wiek IX i 1. połowę wieku X. Kolejną fazę zasiedlenia datuje się na 2. połowę X wieku i początek wieku XI. Trzecia faza zasiedlenia datowana jest na wiek XII.

Opis

Grodzisko zlokalizowane jest na niewielkim półwyspie przy północnym brzegu jeziora Oleczno. Obiekt znajduje się w terenie niezabudowanym około 200 m w kierunku południowo wschodnim od drogi biegnącej z Bobrowa do Wichulca.

Grodzisko jest obiektem jednoczłonowym w kształcie wydłużonego owalu. Dłuższa średnica grodziska przebiega na osi północ-południe i ma u podstawy wału około 100 m długości, krótsza średnica na osi wschód-zachód ma około 70 m długości. Wysokość wałów grodziska w stosunku do otaczającego go terenu wynosi około 5-7 m. Wielkości majdanu nie można dokładnie określić z powodu erozji stoków wału, jego wymiary szacuje się na 25 m × 40 m. Grodzisko porośnięte jest trawą i inną niską roślinnością, tylko na zewnętrznym stoku północnej części wału rośnie kilka małych drzew, w związku z czym jego forma jest czytelna i widoczna z odległości kilkuset metrów.

Archeologiczne badania wykopaliskowe wykonano w latach: 1974, 1986 i 1992. W roku 1974 badania przeprowadzili Andrzej Kola i Gerard Wilke. Założyli dwa wykopy zlokalizowane w środkowej części majdanu i na styku majdanu z wałem. Jeden z wykopów miał wymiary 4 m × 4 m a drugi 4 m × 8 m. Pozyskano podczas badań 71 fragmentów naczyń ceramicznych i kości zwierzęce. W roku 1986 badaniami kierował Kazimierz Grążawski. Przebadano wówczas obszar 100 m2 w północnej części grodziska wykonując pięć wykopów z których trzy miały wymiary 5 m × 5 m, jeden 10 m × 2 m i jeden 5 m × 1 m.  Pozyskano w wyniku badań 1667 fragmentów naczyń ceramicznych oraz kości zwierzęce. W roku 1992 badaniami kierował również K. Grążawski, wykonano wtedy jeden wykop o wymiarach 2,5 m × 4 m pozyskując  104 fragmenty naczyń ceramicznych i kości zwierzęce.

W wyniku badań archeologicznych pozyskano informacje o użytkowaniu obiektu. Odsłonięto nawarstwia kulturowe których miąższość wynosiła do 3,5 m. W nawarstwieniach, datowanych na pierwszą fazę zasiedlenia, odkryto pozostałości dwóch ziemianek zagłębionych około 0,8 m w calcu, którym w tym przypadku był piasek. W nawarstwieniach datowanych na drugą fazę odkryto ślady zniszczeń, w postaci spalenizny, naziemnych konstrukcji drewnianych, przypuszcza się, że jedną z nich mogła być brama. Odkryto również pozostałości trzech półziemianek a także palenisko. Nawarstwienia datowane na trzecią fazę zasiedlenia zawierają ślady zniszczeń, m.in. spaleniznę i węgle drzewne, które łączone są z pozostałościami wewnętrznej zabudowy.

Zabytek dostępny. Zabytki ruchome pozyskane podczas badań archeologicznych znajdują się w Muzeum w Brodnicy.

oprac. Leszek Kotlewski, OT NID w Toruniu, 18-12-2014 r.