Historia

Fortalicium wzmiankowane w 1483 r., w inwentarzu z 1731 wymieniony jest dwór na kopcu.

Opis

Usytuowanie zabytku

W południowo zachodniej części miasta, przy ul. Wybickiego, pomiędzy ul. J. Bema i Chłapowskiego.

Opis stanowiska

Kopiec o średnicy u podstawy 50 m i około 2 m wysokości, otoczony z trzech stron fosą szer. do 20 m. W części centralnej kopca znajduje się fragm. podpiwniczonego budynku.

Dzieje stanowiska

Odkryty w 1989 r. przez G. Teske i J. Tomalę, w 1994 r. wpisane do rejestru zabytków dnia 07.04.1994.

Stan i wyniki badań archeologicznych

W 1990 A. Bartczak przeprowadził badania sondażowe, na których podstawie wyróżnił cztery fazy użytkowania kopca: I – XIV w., II – koniec XV-początek XVI w., III – XVII-XVIII w., IV – XIX w. W pierwszej fazie na kopcu otoczonym  palisadą znajdował się prawdopodobnie podpiwniczony drewniany dom. Po jego spaleniu w II fazie podwyższono kopiec, otoczono go palisadą i wybudowano nowy drewniany dwór. W trzeciej fazie nasyp umocniono brukiem kamiennym. Dwór z tego okresu wzmiankowany jest podczas lustracji w 1731 r. Z okresem końcowym związane są ruiny budowli dziewiętnastowiecznej.

Obiekt niedostępny, teren ogrodzony, porośnięty krzewami i drzewami.

Oprac. Marek Wróbel, OT NID Poznań, PTT Trzebiny, 13.06.2022 r.

Bibliografia

• Tomala J., 1995, Budownictwo obronne powiatu kaliskiego w XIV-XVIII wieku, s. 141-142
• Małyszko S., Majątki Wielkopolskie. Tom III, powiat ostrowski, 1996, s. 237