Usytuowanie i opis

Kurhan jest położony  na północno-wschodnim skraju wsi, przy drodze wojewódzkiej nr 849, na terenie łąki/pastwiska, przylegającym do lasu. Znajduje się w obrębie piaszczystego dna doliny bezimiennego cieku (dopływu Wieprza). 

Mogiła  posiada regularny nasyp o owalnej podstawie ze średnicą ok. 15 x 12 m i zachowanej wysokości około 1,7 m. Kurhan jest wyłączony z działalności rolniczej i stanowi nieużytek. Na jego powierzchni nie występują zabytki ruchome. 

Historia

Pierwsze informacje o istnieniu kurhanów w Malewszczyźnie pochodzą z lat 80. XX w. i zostałyprzekazane do Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków w Zamościu przez mieszkańców wsi. Poinformowali o zniszczeniu dwóch podobnych do zachowanego kopca obiektów podczas wybieraniu piasku, co miało się też wiązać ze znaleziskami zabytków archeologicznych.  W 2012 r. kurhan został wpisany do rejestru zabytków. Stanowisko jest nieznacznie zniszczone przez korzenie drzew i krzewów, które intensywnie porastały kurhan do mementu ich wykarczowania w 2016 roku.

Stan i wyniki badań

Stanowisko nie było badane wykopaliskowo. W 2013 roku  Jan Reder wykonał na obiekcie odwierty geomorfologiczno-glebowe, które wskazały, ze jego wewnętrzna struktura ma cechy antropogenicznego nasypu. Potwierdziły funkcję kopca jako mogiły kurhanowej kultury trzcinieckiej z epoki brązu.

Zabytek dostępny.

Oprac. Ewa Prusicka, OT NID Lublin, 16-06-2020 r.