Historia

Okres funkcjonowania grodu w Krajowie jest wyznaczany na VIII–IX w. Podstawą takiego datowania jest pozyskany w trakcie badań inwentarz zabytkowy w postaci fragmentów naczyń glinianych.

Opis

Usytuowanie zabytku

Pozostałości grodu w Krajowie znajdują się w lesie ok. 1 km na pn.-wsch. od centrum wsi na stoku wzniesienia. W odległości 140 m na zach. od wałów płynie Nysa Szalona, do której uchodzi struga o nazwie Ciekąca. Grodzisko wznosi się ok. 15 m powyżej koryta rzeki na wysokości 164 m n.p.m.

Opis stanowiska

Grodzisko ma w planie poziomym kształt owalu, wydłużonego na osi zach.-wsch. Wymiary obiektu to 170 m długości i 135 m szerokości. Powierzchnia jego wynosi zatem ok. 1,8 ha. Majdan otoczony jest podwójnymi wałami rozdzielonymi fosą o szerokości od 5 do 10 m. Rozsypisko wału zewnętrznego ma 7 m szerokości, wewnętrznego zaś 5 m. Miąższość warstwy kulturowej na majdanie w świetle badań z lat 60. XX w. wynosiła do 30 cm.

Stan i wyniki badań archeologicznych

Grodzisko w Krajowie było znane już w XIX w. Przed 1945 r. przeprowadzone zostały badania powierzchniowe. W 1956 r. dokonano ponownej weryfikacji stanowiska, a w 1959 Z. Trudzik wytyczył sondaż. Badania powierzchniowe przeprowadzili również S. Siedlak, T. Kaletyn, D. Członkowski. W ich trakcie natrafiono na kilka skorup naczyń obtaczanych, zdobionych linią falistą. Sondaże z 1962 r. założone w dolnej partii grodziska i na wale wykazały brak warstwy kulturowej i materiału archeologicznego.

Zabytek jest ogólnodostępny.

oprac. Radosław Solski, 29-11-2015 r.