przez ludność kultury przeworskiej, a następnie w okresie wczesnośredniowiecznym, jest archeologicznym reliktem informującym współczesnych o pradziejach Śląska. Jest ważnym materialnym źródłem pomnażającym naszą wiedzę o starożytnym i średniowiecznym osadnictwie na Ziemi Brzeskiej.

Usytuowanie i opis

Obiekt zlokalizowany jest około 200 m na południe od południowo-zachodniego skraju wsi, na gruntach położonych na rozległej płaszczyźnie terasy nadzalewowej Odry od północy i Nysy Kłodzkiej od zachodu, przy zakolu starorzecza, po południowej stronie niewielkiej suchej dolinki, po południowej stronie drogi gruntowej. Na działkach gruntowych nr 178/6, nr 179.

Opis stanowiska: osada położona jest na polach ornych rozciągających się na lekko wyniesionej piaszczystej terasie Odry, na łagodnym stoku suchej dolinki. Na podstawie wyników badań powierzchniowych z 1999 r. stwierdzono, że osada była użytkowana przez ludność kultury pucharów lejkowatych w neolicie i ludność kultury przeworskiej w późnym okresie wpływów rzymskich. Być może wówczas na stanowisku tym w starożytności z rudy darniowej wytapiano „łupy” żelazne – półprodukty do wyrobu przedmiotów żelaznych. Stwierdzono także ślad użytkowania osady we wczesnym średniowieczu. Relikty jam osadniczych i warstwa kulturowa zalegają jeszcze pod obecnym humusem ornym, a artefakty archeologiczne głównie w postaci fragmentów naczyń glinianych oraz kawałków żużli żelaznych zostały odkryte na powierzchni pól. 

Historia

Stanowisko zostało odkryte w toku badań powierzchniowych w 1999 r. podczas inwentaryzacji wykonywanej w ramach Archeologicznego Zdjęcia Polski przez mgr. Karola Bykowskiego ze studentami z Instytutu Archeologii Uniwersytetu Wrocławskiego. Rozpoznanie powierzchniowe pozwala na określenie chronologii obiektu na młodszą epokę kamienia (neolit), na koniec okresu rzymskiego i na okres wczesnośredniowieczny. 

Stan i wyniki badań archeologicznych

Stan i wyniki badań archeologicznych: stanowisko archeologiczne – osada, zostało odkryte w 1999 r. w ramach badań Archeologicznego Zdjęcia Polski. Powierzchniową penetrację pól przeprowadził mgr K. Bykowski ze studentami. Na polach znaleziono kilkadziesiąt fragmentów naczyń glinianych i kawałki żużli żelaznych. Na podstawie odkrytych zabytków w/w badacz określił, że osada była użytkowana w młodszej epoce kamienia (neolit) przez ludność kultury łużyckiej, następnie przez ludność kultury przeworskiej pod koniec późnego okresu rzymskiego (IV w. n.e.). Znaleziono także ślad zamieszkania ludności w okresie wczesnośredniowiecznym (X-XIII w.). Stanowisko niszczone jest głęboką orką.

Stanowisko położone jest na gruntach prywatnych. Teren ogólnie dostępny. 

Oprac. Krzysztof Spychała, NID OT Opole, 19.02.2020 r.