Jest ważnym materialnym źródłem pomnażającym naszą wiedzę o pradziejach Ziemi Brzeskiej.

Usytuowanie i opis

Obiekt zlokalizowany jest na gruntach przy krawędzi wschodniej terasy bezimiennego cieku, łagodnie opadających do koryta rzeczki, na niewielkim wyniesieniu, po wschodniej stronie drogi gruntowej prowadzącej wzdłuż w/w cieku, od zachodniego krańca wsi Janów do wsi Gierszowice, około 400 m na północ od mostku nad w/w ciekiem w drodze z Janowa do Pogorzeli. 

Osada ludności neolitycznych kultur cyklu wstęgowego oraz osada ludności kultury łużyckiej położona jest na polach ornych rozciągających się na prawobrzeżnej, lekko wyniesionej piaszczystej terasie bezimiennego cieku, na działce gruntowej nr 54 i sąsiednich. Relikty pradziejowej osady zalegają pod warstwą orną, a artefakty archeologiczne głównie w postaci fragmentów naczyń glinianych i wyrobów krzemiennych zostały odkryte na powierzchni pól. 

Historia

Stanowisko zostało odkryte podczas badań powierzchniowych wykonanych w 1975 r. przez prof. Stanisława Pazdę ze studentami z Uniwersytetu Wrocławskiego. Oznaczono je literą C. Zostało zweryfikowane w 1986 r. podczas badań powierzchniowych wykonanych w ramach Archeologicznego Zdjęcia Polski (AZP) przez badacza dr. Marka Bednarka z Instytutu Archeologii Uniwersytetu Wrocławskiego. Wyniki w/w badań pozwalają na określenie chronologii stanowiska na młodszą epokę kamienia - neolit,  koniec epoki brązu (kultura łużycka). Na stanowisku stwierdzono ślad osadnictwa datowany na X wiek. 

Stan i wyniki badań

Stanowisko archeologiczne – osada, zostało odkryte w 1975 r. przez studentów Studenckiego Koła Naukowego Archeologów Katedry Archeologii we Wrocławiu pod kierunkiem dr. S. Pazdy. Znaleźli oni kilka fragmentów ceramiki, dwa wiórki krzemienne i motyczkę z łupku datowanych na neolit oraz kilka fragmentów ceramiki datowanych na okres wczesnośredniowieczny (X w.). W 1986 r. w ramach badań Archeologicznego Zdjęcia Polski powierzchniową penetrację pól przeprowadził dr M. Bednarek ze studentami, a kwerendę do badań wykonał prof. S. Pazda z Uniwersytetu Wrocławskiego.

Na polu znaleziono kilkanaście fragmentów naczyń glinianych. Na podstawie odkrytych zabytków prof. S. Pazda określił, że osada była użytkowana przez ludność cyklu kultur wstęgowych w neolicie i ludność kultury łużyckiej pod koniec epoki brązu. Stwierdzono także ślad osadnictwa datowany na okres wczesnośredniowieczny (X w.). Stanowisko niszczone jest głęboką orką.

Stanowisko położone jest na gruntach prywatnych. Teren ogólnie dostępny.

Oprac. Krzysztof Spychała, NID OT Opole, 30.07.2019 r.