Jest to tzw. grodzisko pierścieniowe, dolinne, znajdujące się przy szosie Kłecko-Wągrowiec, pomiędzy Jeziorami Gorzuchowskim i Kłeckim, na wysokości łączącej je rzeczki Wełenki. Obiekt obecnie jest silnie zniszczony i porośnięty krzewami, kształtu owalnego, o zachowanych wymiarach około 40 x 35 m. Dobrze widoczne są jeszcze wyraźne pozostałości nasypu wału obronnego, dochodzące do 3 m wysokości. Grodzisko przeżywało swój rozkwit w 2 poł. X w. za czasów Mieszka I, stanowiąc jeden z istotnych punktów w systemie obronnym i administracyjnym państwa wczesnopiastowskiego. Powstał on w ważnym strategicznie miejscu, przy trakcie wiodącym na Pomorze, a jednocześnie w centrum znacznego skupiska osadniczego z okresu wczesnego średniowiecza. W XIII w. wybudowano na nim niewielki zamek, zniszczony w XIV w. podczas najazdu krzyżaków. Do degradacji grodziska przyczyniało się wielowiekowe użytkowanie tego terenu, m.in. podczas stawiania tu przed 1616 rokiem drewnianego kościółka pw. św. Barbary i funkcjonującego przy nim do XIX w. cmentarza katolickiego a także budowa szosy do Wągrowca oraz w okresie międzywojennym i powojennym stadionu sportowego. Dużych celowych zniszczeń obiektu dokonali także hitlerowcy w 1941 r. Badania wykopaliskowe na grodzisku w Kłecku przeprowadził w 1937 r. z ramienia Uniwersytetu Poznańskiego Witold Hensel pod ogólnym kier. naukowym prof. Józefa Kostrzewskiego. Dzięki jego badaniom wiadomo, ze omawiany obiekt składał się z grodu i podgrodzia. Gród obwiedziony był wałem o konstrukcji rusztowej a wewnątrz znajdowała się gęsta zabudowa mieszkalna oraz drogi moszczone drewnem. Więcej na http://grodklecko.pl/o-obiekcie/