Historia

Cmentarzysko w Będkowicach jak i całe założenie, funkcjonowało w okresie wczesnego średniowiecza, od VIII do IX wieku, na terenie należącym do plemienia Ślężan.

Opis

Stanowisko znajduje się w obrębie mezoregionu: Masyw Ślęży. Jest zlokalizowane około 350 m na południowy zachód od grodziska, po obu stronach leśnej drogi. Cmentarzysko składa się z kilkudziesięciu kopców w trzech grupach. Kurhany mają w większości podstawy koliste o średnicy od 3 do 7 m. Rzadko występują obiekty o podstawach owalnych. Zachowane wysokości nasypów wynoszą od 0,3 m do 1 m wysokości. Stanowisko było badane wykopaliskowo w roku 1939 oraz w latach 1975-77 i w latach 1986-87. Badaniami powojennymi kierowała Halina Śledzik-Kamińska. W wyniku wielosezonowych prac archeologicznych rozpoznano dokładnie kilka kurhanów a wiele innych (ok. 50 kopców) zinwentaryzowano. Ustalono, że zmarłych palono na stosie, po czym ich szczątki oraz pozostałości stosu składano w obrębie nasypów. W niektórych kurhanach odkryto czworokątne komory skonstruowane z miejscowego surowca skalnego - gabro, dodatkowo obudowane drewnianymi belkami, które miały wzmocnić konstrukcję. Część kurhanów oznaczona była kamiennymi stellami, których obecność być może świadczyła o statusie społecznym zmarłych. W nasypach odkryto pozostałości naczyń, w których, według badaczy, składano ofiary w czasie obrzędów ku czci zmarłych.

Zabytek dostępny. Na stanowisku rekonstrukcje kilku kurhanów. Przez cmentarzysko przebiegają dwa szlaki archeologiczne (niedźwiadki): czerwony i czarny.

oprac. Donata Trenkler, OT NID we Wrocławiu, 15-02-2016 r.