Usytuowanie i opis

Zabytek jest zlokalizowany na wschód od zabudowań wsi Busieniec, przy szosie Busieniec-Buśno, na skraju lasu uroczyska „Zabusieniec” oddział 3, ok. 150 m na południowy zachód od grodziska. Znajduje się  na krawędzi doliny rzeki Wełnianki, ok. 300 m na północ od jej koryta). 

Opis stanowiska: Kopiec zachował się do wysokości względnej około 0,70 m. Jego średnica u podstawy wynosi około 20 m. Obiekt jest częściowo zniszczony przez korzenie drzew i krzewów, które intensywnie porastają cały kopiec, widoczny jest pojedynczy wkop zwierzęcy (lisa?). 

Historia

Kopiec ziemny w 1961 r. został uznany za zabytek i określony jako mogiła kurhanowa, a jej chronologię wyznaczono wstępnie na średniowiecze.  W 1973 r. Jerzy Gąsowski i Andrzej Kempisty określili chronologię kopca na wczesne średniowiecze zaznaczając jednocześnie, że zabytek jest jednym z wielu kurhanów znajdujących się w okolicach Busieńca. W 1983 roku miała miejsce weryfikacja terenowa podczas badań prowadzonych w ramach  Archeologicznego Zdjęcia Polski i na podstawie znalezionych na powierzchni kopca 4 fragmentów ceramiki oraz 1 odłupka krzemiennego, przyjęto wstępnie, że jest to kurhan  kultury strzyżowskiej z I okresu epoki brązu.

Stan i wyniki badań archeologicznych

Badania powierzchniowe w ramach Archeologicznego Zdjęcia Polski wykonali w 1983 roku Sławomir Jastrzębski, Paweł Lis i Jerzy Brzozowski. 

Kopiec nie był objęty archeologicznymi badaniami wykopaliskowymi. 

Zabytek dostępny dla zwiedzających.

Oprac. Ewa Prusicka, OT NID Lublin, 22.04.2019 r.