Poznaj lokalne zabytki


Wyraź zgodę na lokalizację i oglądaj zabytki w najbliższej okolicy

Zmień ustawienia przeglądarki aby zezwolić na pobranie lokalizacji
Strona korzysta z plików cookies. Dowiedz się więcej.

kurhan, st. 1 - Zabytek.pl

kurhan, st. 1


stanowisko sepulkralne średniowiecze Stare Depułtycze

Adres
Stare Depułtycze

Lokalizacja
woj. lubelskie, pow. chełmski, gm. Chełm

Kopiec ziemny, najpewniej mogiła kurhanowa,  z racji swojego specyficznego położenia na kulminacji wzgórza, stanowi ważny element w krajobrazie Pagórów Chełmskich.

Usytuowanie i opis

Zabytek jest zlokalizowany ok. 800 m w linii prostej na wschód od zabudowań wsi Depułtycze Stare, na polach ornych i miedzy, która je rozdziela. Znajduje się w strefie poza dolinami, na kulminacji wyniesienia. Na wierzchołku kopca jest umieszczony znak geodezyjny wskazujący wysokość 244,27 m n. p. m. 

Opis stanowiska: Kopiec zachował się do wysokości względnej około 2 m. Jego średnica u podstawy wynosi około 16 m. Stanowisko jest w dużej mierze zniszczone w wyniku głębokiej orki (prawie ½ północnej części mogiły). Ślady zniszczenia widać wyraźnie w postaci rozniesionego orką na powierzchni białego margla. W granicach zniszczonej części kopca nie występują na powierzchni  zabytki ruchome. Obiekt niszczy dodatkowo erozja gleby i procesy spływowe.  Obecnie kopiec nadal jest podorywany od strony północnej. Pozostała jego część, zlokalizowana na sąsiednim polu uprawnym, pozostaje dobrze zachowanym nieużytkiem porośniętym trawą. Wierzchołek kopca został częściowo zniszczony wkopem rabunkowym.

Historia

Kopiec ziemny,  określony jako mogiła kurhanowa, do literatury archeologicznej wprowadził w 1961 r. Stanisław Skibiński. W tym samym roku kopiec został uznany za zabytek.  Zwiad konserwatorski w 1968 r. wykazał, że kopiec u podstawy owalny, miał średnicę 7 i 15 m, zachowaną wysokość ok. 2 m. Podobne ustalenia uzyskali w 1984 r. Edmund Mitrus i Boguslaw Okupny: średnica wzdłuż osi wschód zachód  wynosiła 16 m, północ-południe 10,5 m a wysokość względna od 2 do 3,30 m. Badacze zauważyli też, że  wskutek intensywnej orki najgorzej były zachowane skrajne partie płaszcza ziemnego wzdłuż całego obwodu. W powstałych odsłonięciach przydennej części nasypu widoczne były kamienie wapienne, stanowiące skałę macierzystą występującej tu gleby. W 1974 roku Andrzej Kempisty i Jerzy Gąsowski uznali obiekt za kurhan pochodzący z okresu wczesnośredniowiecznego. 

Stan i wyniki badań archeologicznych

Badania powierzchniowe w ramach Archeologicznego Zdjęcia Polski wykonał w 1984 roku Andrzej Bronicki z Muzeum Okręgowego w Chełmie. Badacz określił chronologię kopca na średniowiecze (?) i uznał, że jest to mogiła kurhanowa. 

Kopiec nie był objęty archeologicznymi badaniami wykopaliskowymi.

Zabytek dostępny dla zwiedzających.

Oprac. Ewa Prusicka, OT NID Lublin, 22-11-2018 r.

Dane obiektu zostały uzupełnione przez użytkownika Marc .

Rodzaj: stanowisko sepulkralne

Forma ochrony: Rejestr zabytków, Ewidencja zabytków

Inspire id: PL.1.9.ZIPOZ.NID_A_06_AR.1285, PL.1.9.ZIPOZ.NID_E_06_AR.2430219