Stanowi cenne źródło do poznania obrządku pogrzebowego neolitycznej kultury ceramiki sznurowej.

Usytuowanie i opis

Kurhan jest położony w północno-zachodniej części wsi,  około  1 km  w linii prostej na północ od jej zabudowań, około 200 m na południe od lasu Sośnina. Znajduje się na kulminacji garbu terenowego, stanowiąc punkt wysokościowy 267.25 m n.p.m. 

Zachowana wysokość wzgledna  kurhanu wynosi obecnie ok. 0,40 m, zaś średnica ok. 25 m. Zabytek znajduje się na polu ornym, na którym prowadzone są intensywne prace polowe. 

Historia

Do literatury archeologicznej kurhan w Typinie wprowadził w 1973 r. Andrzej Hunicz i ocenił średnicę kopca na 40 m, wysokość względną  3 m. W kolejnych latach nasyp kopca był sukcesywnie niwelowany na skutek intensywnej orki prowadzonej wzdłuż stoków garbu terenowego. W 1993 r. kurhan został wpisany do rejestru zabytków.

Stan i wyniki badań 

Stanowisko nie było badane wykopaliskowo.

Badania powierzchniowe w ramach Archeologicznego Zdjęcia Polski przeprowadzili na stanowisku w 1988 roku Jacek Buszewicz, Ryszard Pomarański i Jerzy Waszkiewicz. Badacze stwierdzili niszczenie nasypu kurhanowego orką. Na jego powierzchni nie zarejestrowali zabytków ruchomych. Ocenili średnicę kopca na 10-12 m i wysokość na 3 m. Podczas zwiadu terenowego w 1993 roku, przeprowadzonego przez pracownika Wojewódzkiego Urządu Ochrony Zabytków w Zamościu, wysokość kopca  wynosiła około 0,5 m, natomiast średnica ok. 25 m.

Zabytek dostępny.

Oprac. Ewa Prusicka, OT NID Lublin, 25-05-2020 r.