Poznaj lokalne zabytki


Wyraź zgodę na lokalizację i oglądaj zabytki w najbliższej okolicy

Zmień ustawienia przeglądarki aby zezwolić na pobranie lokalizacji
Strona korzysta z plików cookies. Dowiedz się więcej.

kościół filialny pw. Narodzenia Najświętszej Marii Panny - Zabytek.pl

kościół filialny pw. Narodzenia Najświętszej Marii Panny


kościół 2. poł. XIII w. Stare Objezierze

Adres
Stare Objezierze

Lokalizacja
woj. zachodniopomorskie, pow. gryfiński, gm. Moryń - obszar wiejski

Typowa dla regionu budowla granitowa z okresu przejściowego pomiędzy romanizmem a gotykiem, z masywem wieżowym szerszym od korpusu nawowego.

Zachowany starannie wykonany detal, a we wnętrzu późnobarokowe wyposażenie (ołtarz ambonowy).

Historia

Kościół powstał w 2. poł. XIII w. Wzniesiono wówczas z kostki granitowej mury obwodowe świątyni z masywem wieżowym sięgającym wysokością do kalenicy dachu nawy oraz z zakrystią przylegająca do południowej ściany prezbiterium. Górna część wieży była prawdopodobnie zbudowana była z drewna. W 1317 r. margrabia brandenburski Waldemar nadał osiedle nad jeziorem Objezierze miastu Chojna. W 1391 r. powstała parafia w Starym Objezierzu. W tym czasie wieś pozostająca w granicach Nowej Marchii Brandenburskiej była lennem rycerskim. Około 1540 r. kościół został przejęty przez ewangelików. W końcu XVI w. powstała figuralna dekoracja sztukatorska na ścianach prezbiterium. W początkach XVII w. całość gruntów wsi przeszła w posiadanie domeny książęco-elektorskiej, a patronat nad kościołem przejęli panujący. Od 1659 r. Stare Objezierze było filią parafii ewangelickiej w Nowym Objezierzu. W 1. poł. XVIII w. wykonano zachowany do dziś ołtarz ambonowy. W 1910 r. zbudowano ceglaną górną część wieży. 8.11.1946 r. kościół został poświęcony jako rzymskokatolicki pod dzisiejszym wezwaniem. Obecnie należy do parafii w Klępiczu. 

Opis

Kościół położony w południowej części wsi po wschodniej stronie biegnącej południkowo głównej drogi wiejskiej, w obrębie dawnego cmentarza. Orientowany. Wczesnogotycki, jednonawowy, z poprzecznie założonym szerszym od nawy masywem wieżowym równym szerokością nawie, z wydzielonym, prosto zamkniętym prezbiterium oraz dobudowaną do niego od północy małą zakrystią. Od strony zachodniej nad korpusem nawowym góruje masyw wieżowy, nakryty czterospadowym dachem z sygnaturką o spiczastym, ostrosłupowym hełmie. Korpus nawowy i prezbiterium – nakryte osobnymi dachami dwuspadowymi, zakrystia – daszkiem pulpitowym.

Korpus nawowy i prezbiterium wzniesione z kostki granitowej układanej w regularnych warstwach, nadbudowana część wieży (powyżej okapu dachu korpusu) z cegły fabrycznej w kolorze żółtym. Dachy masywu wieżowego, korpusu nawowego i zakrystii pokryte dachówką karpiówką, sygnaturka wieży – blachą.

W zachodniej elewacji wieży zachowany dwuuskokowy, ostrołukowo zamknięty portal głównego wejścia. Neoromańska, górna część wieży rozczłonkowana wysokimi, półkoliście zamkniętymi blendami – pięcioma w elewacji zachodniej i trzema w każdej z bocznych elewacji, a także położonymi powyżej wąskimi otworami oraz mniejszymi blendami zamkniętymi półkoliście i okrągłymi. Najwyższa kondygnacja wieży oddzielona gzymsem, przepruta półkoliście zamkniętymi otworami dzwonnymi – czterema w każdej z dłuższych elewacji i po jednym w elewacjach bocznych. Całość zwieńczona fryzem arkadkowym. Okna korpusu nawowego i prezbiterium neogotyckie, silnie wydłużone, zamknięte ostrołukowo. W elewacji wschodniej zachowana pierwotna artykulacja. W dużej, ostrołukowo zamkniętej blendzie osadzone trzy wąskie, ostrołukowo zamknięte oryginalne okna o uskokowych ościeżach. Środkowy otwór wyższy od bocznych. W szczycie niewielkie ostrołukowe blendy - trzy rozmieszczone tuż nad blendą z oknami oraz trzy w górnej części. W elewacji południowej, tuż przy wschodnim narożniku czytelne relikty rozebranej zakrystii. Wnętrza nawy i prezbiterium rozdzielone masywnym łukiem tęczowym, nakryte belkowym stropem. W prezbiterium zachowany późnobarokowy ołtarz – pierwotnie ambonowy, bogato zdobiony snycerką.

Obiekt dostępny po uprzednim zgłoszeniu do ks. proboszcza w Klępiczu.

Oprac. Maciej Słomiński OT NID Szczecin, 28-12-2015 r.

Rodzaj: kościół

Styl architektoniczny: inna

Materiał budowy:  kamienne

Forma ochrony: Rejestr zabytków, Ewidencja zabytków

Inspire id: PL.1.9.ZIPOZ.NID_N_32_BK.111706, PL.1.9.ZIPOZ.NID_E_32_BK.419746