Historia

Początkowo budynek był drewniany. W XVII wieku podjęto budowę nowego, murowanego kościoła, który w 1662 roku został ponownie konsekrowany przez biskupa Mikołaja Oborskiego. Prawdopodobnie na przełomie XVII i XVIII wieku do kościoła dobudowano kaplicę boczną. W 1888 roku wzniesiono wieżę na cześć Matki Boskiej, a także przedłużono nawę. W czasie I wojny światowej świątynia uległa zniszczeniu. Po zakończeniu wojny została gruntownie odnowiona. Kościół prezentuje architekturę typową dla nowożytnych, prowincjonalnych kościołów parafialnych.  

Opis

Orientowany, jednonawowy z wielobocznym prezbiterium, z dodaną od południa kaplicą (śś. Joachima i Anny), z piętrową zakrystią i dobudowaną neogotycką wieżą, odstającą od reszty budowli pod względem stylowym. Wyposażenie głównie późnobarokowe. Nad wejściem głównym w 2008 roku umieszczony został witraż przedstawiający św. Marcina przyjeżdżającego na białym koniu i ofiarującego kawałek welonu ubogiemu.

Oprac. Fundacja Plenerownia