Historia

Budynek stoi przy pierzei wschodniej i jest jedynym budynkiem przebadanym architektonicznie. Badania ujawniły dwie półkoliste arkady podcieni od ulicy i jedną narożną. Według tradycji mieszkał w nim Maciej Trapola (?–1637), architekt. Pochodził zapewne z pn. Włoch lub z pogranicza wł.-szwajc. Od 2. dekady XVII w. był związany z dworem S. Lubomirskiego w Wiśniczu Nowym, dla którego wzniósł – jak się przyjmuje – liczne wczesnobarokowe budowle. W materiałach źródłowych jest wymieniany wyłącznie, jako architekt kościoła i klasztoru Karmelitów bosych w Wiśniczu Nowym (1622–35). Można jednak przyjąć, że przebudował również wiśnicki zamek (od ok. 1615) i brał udział w budowie kościoła farnego w Wiśniczu Nowym (1618–21). Budowle łączone z warsztatem T. wykazują związki z późno manierystyczną architekturą środowiska genueńskiego i mediolańskiego oraz z architekturą Czech 1 tercji XVII w.

Opis

Obecny kształt (1998 r.) nawiązuje do tego z XVII w. Jest to budynek murowany typu wąskofrontowego, dwuosiowy z zabudowanymi podcieniami, jednotraktowy z piętrem i szczytem w stylu barokowym. Na frontowej ścianie budynku umieszczona została pamiątkowa tablica ku czci Macieja Trapoli wykonana przez prof. Czesława Dźwigaja

Obiekt częściowo dostępny w godzinach pracy znajdujących się w nim instytucji. 

Oprac. Roman Marcinek, OT NID w Krakowie 14.03.2016 r.