Poznaj lokalne zabytki


Wyraź zgodę na lokalizację i oglądaj zabytki w najbliższej okolicy

Zmień ustawienia przeglądarki aby zezwolić na pobranie lokalizacji
Strona korzysta z plików cookies. Dowiedz się więcej.

kościół parafialny pw. św.św. Wojciecha i Stanisława - Zabytek.pl

kościół parafialny pw. św.św. Wojciecha i Stanisława


kościół 1813 r. Dąbrowice

Adres
Dąbrowice, Sienkiewicza 19

Lokalizacja
woj. łódzkie, pow. kutnowski, gm. Dąbrowice - miasto

Przykład XIX-wiecznej architektury sakralnej wykorzystującej motywy stylu gotyckiego. 

Historia

Dąbrowice były miastem królewskim z kościołem parafialny ufundowanym przez króla, prawdopodobnie już w XV w. Pierwotna świątynia była drewniana. Obecny, kościół murowany, postawiono w 1834 r. staraniem ks. Michała Kurowskiego – kanonika katedralnego kujawskiego, miejscowego proboszcza. Obiekt pierwotnie przykryty był dachówką, którą w 1867 r. zamieniono na blachę. Kościół pod obecnym wezwaniem konsekrował w 1842 r. ks. Józef Joachim Goldtman, biskup- nominat sandomierski. Budynek podczas I wojny światowej był w znacznym stopniu uszkodzony. Zniszczeniu uległa wieża, którą po wojnie odbudowano. Natomiast w latach 1939 – 1945 kościół przez okupanta początkowo, przeznaczony został do rozbiórki. Rozebrano starą dzwonnicę i część murowanego ogrodzenia. Ostatecznie świątynię wykorzystywano jako skład broni i innego wyposażenia wojskowego. Po 1945 r. kościół został odbudowany i otynkowany.

Opis

Kościół położony jest w centrum wsi, na północ od rynku, przy ulicy Sienkiewicza. Usytuowany po środku obszernej działki, ogrodzonej murowanym parkanem. Rozplanowany na osi wschód-zachód, z prezbiterium od strony zachodniej. Kościół wzniesiony z zastosowaniem motywów gotyckich – ostrołukowe wykroje otworów, okiennych i drzwiowych, płaskie, ostrołuczne fryzy arkadowe, ząbkowane szczyty.

Halowa świątynia zbudowana została na planie prostokąta z węższą absydą również prostokątną zwieńczoną łukiem pełnym. Bryła zwarta, prostopadłościenna, z wysoką wieżą na osi, nad częścią wejściową - wschodnią budynku. Kościół wzniesiono z cegły, ściany obustronnie tynkowane. Dachy kryte blachą. Konstrukcja chóru muzycznego drewniana, wsparta na słupach drewnianych, ściana łuku tęczowego z otworem ostrołukowym, ceglana, tynkowana. Posadzki z terrakoty, na chórze podłoga deskowa. Schody na chór drewniane, zabiegowe, schody na wieżę drabiniaste. Drzwi dwu i jednoskrzydłowe, ramowo płycinowe, wewnętrzne górą przeszklone szkłem kryształowym. Stolarka okienna ościeżnicowa. Okna jedno i dwuskrzydłowe. Nawa główna nakryta dachem trójspadowym, prezbiterium pod dachem stożkowym, nad wieżą dach czterospadowy, nad sygnaturką wieńczącą wieżę - hełm cebulasty.

Elewacje umieszczone na niewysokim cokole. Ściana frontowa, zachodnia trójosiowa, dwukondygnacyjna. W partii przyziemia osie wydzielone za pomocą znacznie wysuniętych przed elewację pilastrów. Na każdym z nich, na całej ich wysokości wąska płycina zwieńczona łukiem ostrym. Osie zewnętrzne wyznaczone przez gładko tynkowane płyciny prostokątne zwieńczone łukiem ostrym. Ponad każdą z nich sztukatorska rozeta. Oś centralną wyznacza prostokątny zwieńczony łukiem ostrym, otwór wejściowy umieszczony w ostrołukowym portalu. Nad mim dwie płyciny o kształcie trapezów ze sztukatorską dekoracją w formie wieńców laurowych przewiązanych wstęgami. Drzwi dwuskrzydłowe z nadświetlem. Kondygnacje w elewacji rozdziela szeroki pas fryzu ze zdobieniami wypracowanymi w tynku – przeplecione łuki pod którymi umieszczono trójliście. W zwieńczeniu elewacji nad gzymsem, trójpodział analogiczny do kondygnacji niższej. W polu centralnym ostrołukowa wnęka z rozetą w profilowanej ramie. Powyżej na osi prostokątne, wąskie okno zwieńczone łukiem ostrym z żaluzjami. Skrajne lizeny wystające powyżej połaci dachu zwieńczone płaskimi daszkami, na których umieszczono figury świętych biskupów. Połacie dachu ukryte za trójschodkową attyką zwieńczoną gzymsem wspartym na konsolkach.

Centralna część elewacji przechodzi w wieżę. Góra wieży obita deskami. W ścianie centralnej dwa prostokątne okna. Okap czterospadowego dachu wieży znacznie wysunięty przed lica jej ścian. Wieżę wieńczy sygnaturka z ośmiobocznym hełmem zwieńczonym kulą z krzyżem. Elewacje boczne gładko tynkowane, podzielone rytmicznie rozmieszczonymi pilastrami (analogicznymi do występujących w ścianie frontowej) pomiędzy którymi rozmieszono wąskie prostokątne zwieńczone łukiem ostrym otwory okienne i drzwiowe. Absyda gładko tynkowana. W jej ścianie północnej i południowej pojedyncze, prostokątne otwory okienne zwieńczone łukiem ostrym. Na łuku, w części pod okapem rozeta z wielopolowym oknem. Pod nią prosty krzyż. Ściany wieńczy gzyms podokapowy, obiegający zachodnią, północna i południową elewację.

Do wyposażenia świątynie należy pięć ołtarzy: główny ozdobiony rzeźbą Pana Jezusa Ukrzyżowanego oraz ołtarze boczne ozdobione obrazami „Przemienienie Pańskie", „św. Anna", „św. Antoni" i „św. Jan Nepomucen". 

Zabytek dostępny. Możliwość zwiedzania po wcześniejszym uzgodnieniu telefonicznym. Informacja ze strony https://diecezja.lowicz.pl/parafia/sw-wojciecha-w-dabrowicach/: parafia rzymskokatolicka pw. Św. Wojciecha w miejscowości Dąbrowice zaprasza do odwiedzania w dnia powszednie oraz w niedziele i święta. Prosimy o kontakt telefoniczny pod numerem 24 252 25 25.

Oprac. Agnieszka Lorenc-Karczewska, OT NID w Łodzi, 17.04.2019 r. 

Rodzaj: kościół

Styl architektoniczny: neogotycki

Materiał budowy:  ceglane

Forma ochrony: Rejestr zabytków, Ewidencja zabytków

Inspire id: PL.1.9.ZIPOZ.NID_N_10_BK.130997, PL.1.9.ZIPOZ.NID_E_10_BK.148022