Świątynia położona w południowo-zachodniej części miasta pełni ważną rolę w kompozycji urbanistycznej Babimostu.

Historia

Pierwszy kościół w Babimoście zbudowano zapewne już w XIII w. Informacja o nim, w źródłach pisanych pojawia się w 1334 r. Obiekt ten był drewnianą budowlą, tak samo jak późniejszy, wzniesiony w XVII w. kościół pw. św. Katarzyny posiadający dodatkowo murowaną zakrystię. Po pożarze z 1730 r., który nawiedził miasto, w miejscu starego kościoła wzniesiono obecną świątynię pw. św. Wawrzyńca. Obiekt zbudowany został w latach 1734-1740 dzięki fundacji Adama Ponińskiego kasztelana poznańskiego i starosty babimojskiego. Późnobarokowa fasada została częściowo przekształcona (w górnej partii wieżowej po pożarze w 1833 r.)  w stylu klasycystycznym. Przed II wojną światową babimojska parafia kanonicznie należała do Prałatury Pilskiej. Działania II wojny światowej nie przyczyniły się do większych zniszczeń. Po wojnie kościół znalazł się w granicach Administracji Apostolskiej w Gorzowie Wlkp. Od 1992 r. należy do diecezji Zielonogórsko-Gorzowskiej. Kościół odnawiany był w roku 1888, 1939 i latach 1962-1963. Obecnie trwają prace konserwatorskie przy poliptyku sulechowskim, autorstwa warsztatu Mistrza z Gościeszowic. Kościół posiada zróżnicowany detal architektoniczny, zaś w samym obiekcie zachowało się interesujące historyczne wyposażenie.

Opis

Kościół pw. św. Wawrzyńca w Babimoście położony w południowo-zachodniej części miasta, tuż przy placu rynkowym. Teren wokół kościoła otoczony jest ceglanym murem z bramą wjazdową. Na działce przed kościołem znajduje drewniany krzyż oraz dzwonnica z trzema dzwonami. Świątynia to murowana, trójnawowa bazylika, fasadą zwrócona ku wschodowi z prezbiterium o półkolistym zamknięciu. Wejście do kościoła ujęte barokowym portalem z flankującymi pilastrami. Front świątyni z dwiema czworobocznymi wieżami zwieńczonymi dachami wielospadowymi. Fasadę kościoła zdobią, umieszczone we wnękach wież figury, św. Wojciecha i św. Stanisława. Korpus główny nakryty jest dachem dwuspadowym, a prezbiterium półkolistym. Nad nawami położono dachy pulpitowe. Wnętrze kościoła przykryte sklepieniami kolebkowo- krzyżowymi. Nawy boczne zdobione są dekoracją stiukową, a ściany wewnątrz barokowymi pilastrami. Wnętrze świątyni dopełnia barokowe wyposażenie. Najstarszym elementem wystroju kościoła jest zachowany fragmentarycznie późnogotycki poliptyk z 1499 r. z warsztatu Mistrza z Gościeszowic. Ołtarz ten zbudowano na zlecenie proboszcza z Sulechowa, Gabriela Rittera, a do Babimostu przeniesiono go w 1866 r. W skład pozostałego wyposażenia kościoła wchodzą m.in.: trzy barokowe ołtarze z czasów budowy świątyni, rzeźby i obrazy z XVII i XVIII w., ławki, konfesjonały i neobarokowa ambona wszystkie wykonane w 1887 r. oraz cztery ornaty, z których dwa datowane są na I ćw. XVI w.

Kościół jest własnością wyznaniową. W świątyni odbywają się regularnie msze święte. Obiekt jest szeroko udostępniany.

oprac. Krzysztof Słowiński, OT NID w Zielonej Górze, 30-10-2017 r.