Utworzone w 2 poł. XIX w. pozostaje świadectwem wielkich umiejętności planistów, którzy maksymalnie wykorzystali naturalną rzeźbę terenu i krajobraz dla stworzenia zróżnicowanej kompozycji przestrzennej.

Historia

Założenie ogrodowe przy → pałacu w Ratnie Dolnym kształtowane od lat 70. XVII w. Na stromym stoku przy pałacu oraz przy sąsiedniej oficynie z kancelarią i mieszkaniami urzędników dworskich urządzone dwa tarasowe, kwietne ogrody ozdobne. Tarasy wzmocnione murami oporowymi, przedzielone schodami terenowymi i dekorowane kamiennymi wazonami. Ogrody zaprojektowane zapewne przez włoskich architektów zatrudnionych przez Daniela Paschasiusa Osterberga przy budowie kościoła w Wambierzycach oraz przy przebudowie jego pałacu w Ratnie Dolnym. W tym samym czasie jak ogrody tarasowe założony także zwierzyniec przeznaczony do polowań. Urządzony na naturalnie ukształtowanym i zalesionym obszarze zlokalizowanym na wsch. i pd. wsch. od pałacu. Tu po 1854 r. urządzony park krajobrazowy w stylu szwajcarskim, w niewielkim stopniu wzbogacony małą architekturą. W 2 poł. XIX w. obsadzony pd. stok wzniesienia z pałacem oraz otoczenie pałacu. a na przełomie XIX i XX w. rozbudowane ogrody tarasowe przy pałacu o dwa dolne tarasy. Na jednym z nich, wzniesiona neoklasycystyczna oranżeria. Wschodnim skrajem parku wytyczona lipowa aleja dojazdowa ku zespołowi pałacowemu i na terenie folwarku, przed pałacem urządzony nowy podjazd. Przy podjeździe zbudowana w 1897 r. neorenesansowo-neogotycka oficyna mieszkalna. Podjazd ograniczony od północy i oddzielony od tej strony od wyżej położonego folwarku murem z bramą filarową. Ponadto na wsch. od folwarku założony w 1860 r. cmentarz rodowy rodziny von Johnston i Hauteville-Jaquemin, ukończony w latach 1887–1890. Jego ogrodzenie utrzymane w stylu akademickiego neogotyku, uzupełnione ozdobnymi, kutymi kratami.

Opis

Założenie ogrodowo-parkowe w Ratnie Dolnym urządzone na pd. i pd.-wsch. od pałacu. Na pd. od pałacu oraz na zach. i pd. od sąsiedniej oficyny przebudowanej w 1872 r. w stylu neorenesansu urządzone dwa tarasowe ogrody obecnie połączone poprzez duży, nieregularny taras przy pałacu. Tarasy ogrodowe wzmocnione murami oporowymi, rozdzielone wąskimi, stromymi schodami. U podnóża ogrodu tarasowego założony właściwy park, ograniczony lokalnymi drogami, z którymi połączony parkowy układ drożny. W centrum parku polana z wielkim ozdobnym stawem, ponad którym od wschodu widoczny stromy, zadrzewiony stok wzniesienia. W kompozycji parku wykorzystane meandrujące koryto Posny. Na teren parku oszczędnie wprowadzona mała architektura, z której obecnie zachowane: filarowa brama parkowa z attyką i stojący przy drodze dojazdowej ku pałacowi, zwieńczony attyką budynek gospodarczy o charakterze parkowego pawilonu.

Zabytek dostępny przez cały rok.

Oprac. Iwona Rybka-Ceglecka, OT NID we Wrocławiu, 27.06.2016 r.