Historia

Mury miejskie w Dzierżoniowie wzniesione zostały pod koniec XIII w. przez księcia świdnickiego Bolka I.  Wzmocnione zostały o dodatkowy pierścień zewnętrzny zapewne w 1. poł. XV wieku. W 1633 r. mury wzmocniono ziemnymi umocnieniami i szańcami. W związku z utratą militarnego znaczenia mury miejskie w Dzierżoniowie stopniowo rozbierano od końca XVIII w. Początkowo usuwano fragmenty pierścienia zewnętrznego, wieże przy bramach Wrocławskiej i Ząbkowickiej rozebrano w 1764 r., wieżę bramy Świdnickiej wraz z pn.-zach. odcinkiem murów w latach 1859-64. Od lat 60. XIX w. do pocz. XX w. umocnienia przebudowywano, nadając im charakter „romantycznej ruiny” przy promenadzie. W końcu XIX w. rozebrany został odcinek przy ul. Klasztornej. Mury były remontowane w latach 1963-64 oraz 1984-90.

Opis

W pełni ukształtowane, nowożytne umocnienia miejskie w Dzierżoniowie tworzył podwójny pierścień kamienno-ceglanych murów, oddzielony fosą od zewnętrznych ziemnych szańców, z czterema bramami: Wrocławską (pn.), Ząbkowicką zwana też Piławską (wsch.), Wodopojową (pd.), Świdnicką (zach.), oraz basztami i półbasztami łupinowymi w wewnętrznym pasie murów. Obecnie zachowane są trzy odcinki murów z 21 zachowanymi basztami i półbasztami: najdłuższy od południowego zachodu (od wylotu ul. Świdnickiej do ul. Krasickiego), od południa i północnego wschodu). Od południa wmurowane zostały dwa portale przeniesione z kamienic rynkowych pod koniec XIX w.: późnorenesansowy z 1569 r. oraz drugi manierystyczny z pocz. XVII w. oraz przeniesiony już w latach 60. XX w. renesansowy portal z 1569 r.

Zabytek dostępny.

Oprac. Bogna Oszczanowska, OT NID we Wrocławiu, 20.03.2017 r.