Jego istnienia można się doszukiwać już w wydanym 19 czerwca 1233 r. dokumencie, w którym kapelan Egidius z miasta Namizlow został sołtysem stanowiących własość Zakonu Krzyżackiego wsi Lassusino (Lasusici) i Bandlouici, położonych na obszarze dziś należącym do gminy Rychtal (Lassusino – Sadogóra i Krzyżowniki, Bandlouici – Rychtal i Zgorzelec). Kolejny proboszcz – Dytryk pojawia się w dokumencie z 30 marca 1286 r., jako ukarany za nie stosowanie się do nałożonego przez biskupa interdyktu (zakazu odprawiania nabożeństw) na obszarze księstwa wrocławskiego, władanego przez Henryka IV Prawego.

Proboszcz staromiejski był jednocześnie posiadaczem ziemskim. Jego własność stanowiło 2,5 z 16 łanów pól należących do wsi. Chłopi byli zobowiązani do świadczenia na rzecz kościoła tzw. mesznego. Była to danina w zbożu lub gotówce, należną proboszczowi za odprawianie mszy. Dochody z mesznego były ważne dla duchowieństwa dekanalnego, wpływy z dziesięciny trafiały bowiem najczęściej na dwór biskupi.

O randze staromiejskiej świątyni stanowi fakt, że często wymienia się ją jako prawdopodobne miejce podpisania kończącego wojnę polsko-czeską Pokoju Namysłowskiego z 22 listopada 1348 r.

Kościół Niepokalanego Poczęcia NMP to budowla gotycka, murowana z cegły i kamieni polnych, z których wykonano podmurówkę. Prezbiterium pochodzi z przełomu XIII i XIV w., a nawę można datować na wiek XV. Z XVI w. pochodzi drewniana empora. W l. 1525-1654 obiekt należał do protestantów. Barokowy ołtarz pochodzi z I poł. XVII w. Nad nim znajduje się XVIII-wieczny medalion z wyobrażeniem Trójcy Świętej. W protokołach z wizytacji odbytej w l. 1666-67 kościół nosił wezwanie Wszystkich Świętych. Obecne swoje wezwanie uzyskał po roku 1854, kiedy ustanowiono dogmat Niepokalanego Poczęcia NMP. Wydaje się, że zostało ono nadane dopiero po transferze ludności jaki nastąpił w latach 40. XX w.

Na jednej ze ścian kościoła umieszczono płytę nagrobną zmarłej w 1780 r. Marii Seyvin. Na przykościelnym cmentarzu zachowało się wiele poniemieckich nagrobków.

Rycina autotstwa F. B. Wernera pokazuje nam kościół posiadający wieżę – jeśli faktycznie istniała niestety nie zachowała się do czasów nam współczesnych.

Częściowo zniszczona podczas działań wojennych w styczniu 1945 r. świątynia została odbudowana w przeciągu kolejnych lat. O fakcie tym wspomniał ks. Michał Milewski, pierwszy powojenny proboszcz Namysłowa w parafialnej kronice. Kościół od czasów zlikwidowania osobnej staromiejskiej parafii stanowi świątynię filialną parafii p.w. św. Apostołów Piotra i Pawła w Namysłowie. W niedziele i święta o godz. 11 odprawiana jest w nim msza św.

Podczas trwających od sierpnia do grudnia 2012 r. prac remontowych wymieniono pokrycie dachu zabytkowej budowli, wyremontowano sklepienia oraz uzupełniono ubytki w cegle. Na ten cel uzyskano dotację w wysokości 100 tys. zł. z Ministerstwa Kultury i Dziedzctwa Narodowego.