Starszy, XIX-wieczny budynek nawiązuje do wzorów budownictwa uzdrowiskowego na terenie Pomorza Zachodniego i został wzniesiony w konstrukcji ryglowej. Natomiast architektura budynku z lat 20. XXw. została ukształtowana w duchu wczesnego modernizmu.

Historia

Dokładna data budowy hotelu Seeblick nie jest znana. Z zachowanej dokumentacji archiwalnej wynika, że w 1896 r. hotel już funkcjonował, a jego właścicielem był Hermann Schultz. Na dawnych widokach Międzyzdrojów sprzed I wojny światowej przetrwał wizerunek hotelu połączonego z parterowym budynkiem restauracyjnym wzniesionym tuż przy promenadzie. Jako drewniany, dwukondygnacyjny budynek wyróżniał się swą skalą na tle zabudowy kąpieliska na przełomie XIX/XX wieku. W jego wnętrzu zdołano wydzielić po 12 pokoi na parterze i pierwszym piętrze. W 1912r. elewacje pensjonatu zostały wyremontowane i oszalowane. W tamtym czasie do właściciela hotelu należały jeszcze dwa pensjonaty: Villa Seestern przy obecnej ul. Bohaterów Warszawy 13 i Brandenburg przy ul. Zdrojowej 21.

W latach 20. XX w. zespół pensjonatowo-gastronomiczny Seeblick przeszedł na własność Paula Brandenburga. Nowy właściciel polecił w miejscu dawnej restauracji wznieść murowany budynek o architekturze nawiązującej do form wczesnego modernizmu i stanowiący charakterystyczną dominantę zespołu hotelowego. Jego kubiczna, dwukondygnacyjna bryła nakryta wysokim dachem mieszczącym dwupoziomowe poddasze, była połączona z drewnianym hotelem. Na parterze jak dawniej była restauracja, a na piętrze i poddaszu urządzono pokoje gościnne. W tym samym czasie do drewnianego hotelu doprowadzono instalację wodno-kanalizacyjną i elektryczną. Prace budowlane i modernizacyjne były prowadzone w latach 1920-1927. Osiągnięty nowoczesny standard wyposażenia budynków pozwalał na całoroczne przyjmowanie gości-kuracjuszy. Właściciel, Paul Brandenburg wystąpił w 1929r. do władz administracyjnych miejscowości o zgodę na urządzenie stacji benzynowej usytuowanej w obrębie promenady nieopodal swych pensjonatów. Do wybuchu II wojny właścicielem kompleksu hotelowego Seeblick pozostawał Paul Brandenburg.

Lata II wojny zespół hotelowy przetrwał bez zniszczeń. Po zakończeniu działań wojennych budynki były administrowane przez wojsko. Prezydium Miejskiej Rady Narodowej w Międzyzdrojach w 1951r. przekazało je w użytkowanie Okręgu Wojskowego Domów Wczasowych w Międzyzdrojach. Do 1993 r. jako Dom Wypoczynkowy Bałtyk pozostawały w gestii Ministerstwa Obrony Narodowej, a następnie w 1995 r. zostały sprywatyzowane. Obecnie, od wielu lat są nieużytkowane.

Opis

Dawny Dom Wypoczynkowy Bałtyk jest położony w reprezentacyjnej części dzielnicy nadmorskiej, w obrębie narożnej posesji wytyczonej ulicami: Bohaterów Warszawy, Rybackiej i Kopernika. Dom Wczasowy Bałtyk to dwa połączone budynki o odmiennej architekturze i konstrukcji. W pierwszym etapie został zbudowany drewniany budynek usytuowany w zachodniej pierzei ul. Kopernika, skomunikowany łącznikiem z murowanym budynkiem hotelowo-restauracyjnym, który wkomponowany jest w północny narożnik posesji na styku z promenadą (ul. Bohaterów Warszawy). Posesja jest ogrodzona płotem.

Drewniany budynek, tzw. Stary Bałtyk, posadowiony na murowanym podpiwniczeniu. Ściany o konstrukcji ryglowej z wypełnieniem ceglanym, elewacje oszalowane deskami o zróżnicowanej fakturze i pomalowane. Budynek założony na planie wydłużonego prostokąta z płaskimi ryzalitami od wschodu i zachodu, z wieżyczką w północno-wschodnim narożniku. Wejście z ulicy Kopernika umieszczone w murowanym łączniku, zaakcentowane parą kanelowanych pilastrów podtrzymujących proste belkowanie z napisem Bałtyk. Drzwi zewnętrzne ramowo-płycinowe, dwuskrzydłowe, częściowo przeszklone, z prostokątnym nadświetlem. Dwukondygnacyjną bryłę z użytkowym poddaszem wieńczy czterospadowy dach z szerokim okapem, z facjatkami od południa i zachodu. Dach i facjatki pokryto dachówką. Wieżyczka w północno-wschodnim narożniku o trzech kondygnacjach jest zakończona ostrosłupowym hełmem krytym blachą. Elewacje zachowały oryginalną kompozycję i wystrój. Partię cokołu nad piwnicami podkreśla pas fryzu z ażurowo profilowanych deszczułek. Parter został oszalowany deskami o poziomym ułożeniu, wzmocnionymi lisicami. Piętro pokryto gontem o układzie w rybią łuskę. Poddasze zostało wyróżnione dekoracją z listewek tworzących skośną kratkę. Prostokątne otwory okienne są ujęte w profilowane opaski z niewielkimi naczółkami, część okien zachowała dawną stolarkę, okna krosnowe, 2-, 4- i 6-skrzydłowe. Elewacje zachowały pierwotną kompozycję i elementy wystroju. Elewacja wschodnia, frontowa ośmioosiowa, z ryzalitem pozornym zwieńczonym trójkątnym szczytem nakrytym daszkiem dwuspadowym. Elewacja południowa szczytowa z werandami na parterze i piętrze. Elewacja zachodnia tylna  sześciooosiowa, z ryzalitem od południa.

Budynek wzniesiony przy promenadzie, zwany Nowym Bałtykiem jest poprzedzony niewielkim tarasem i kilkustopniowymi schodkami. Pozostałości niskiego ogrodzenia wyznaczają granicę między terenem posesji a publiczną przestrzenią promenady. Wzniesiony na planie koła z aneksem na planie nieregularnego wielokąta dostawionym od południa i stanowiącym łącznik z budynkiem drewnianym (Starym Bałtykiem). Bryła dwukondygnacyjna, podpiwniczona, z dwupoziomowym poddaszem, przylega do trójkondygnacyjnego łącznika. Główne wejście z promenady (ul. Bohaterów Warszawy) jest podkreślone pozornym ryzalitem i parą doryckich kolumn, drzwi dwuskrzydłowe z półkolistym nadświetlem. Charakterystycznym elementem budynku jest wysoki dach o złożonej strukturze. Dolnej części nadano formę ściętego stożka stanowiącego podstawę części górnej w formie ostrosłupa. W dolnej partii dachu od frontu rozmieszczono siedem lukarn, każdą z nich nakryto trójspadowym daszkiem zwieńczonym iglicą. We wznoszącym się powyżej wielopołaciowym dachu w siedmiu połaciach od frontu umieszczono okna typu „wole oko”. W połaciach od podwórza wprawiono okna połaciowe. Całą konstrukcję dachu wieńczy latarnia wykonana z miedzianej blachy ze spłaszczoną kopułą. Dach jest pokryty dachówką karpiówką, łączenia połaci dachu kryte gąsiorami. Malownicza forma dachu została zestawiona z ascetyczną, ramową artykulacją siedmioosiowej elewacji podzielonej pilastrami. Piętra są rozdzielone tarasem z metalową balustradą. Duże, prostokątne otwory okien na I piętrze zachowały oryginalną stolarkę z podziałem szczeblinami.

Obiekt nieużytkowany, niedostępny.

Opr. Anna Walkiewicz, OT NID Szczecin, 08-02-2019