Historia

Budowę zamku, wzniesionego w XV w. należy przypisać rodzinie Zabeltitz, będącej właścicielami Otynia. Po przejęciu zamku od ówczesnych właścicieli, król czeski Władysław Jagiellończyk w 1516 r. sprzedał otyński majątek braciom Hansowi i Nickelowi von Rechenberg. Nowi właściciele w 1519 r. przekształcili gotycki zamek w renesansową rezydencję. Wzniesiono wtedy czteroskrzydłowy obiekt z obszernym dziedzińcem. Na mocy zapisu testamentowego w 1645 r. dobra otyńskie przeszły na własność zakonu jezuitów. W latach 1652- 1681 zamek został przekształcony na klasztor. Podczas przebudowy wymieniono większość ścian zamku oraz powiększono kaplicę. Po pożarze, w 1702 r., klasztor przebudowano w latach 1703- 1705. Wtedy też pod nadzorem architekta Stefano Spinettiego wzniesiono trzy nowe skrzydła i kaplicę w stylu barokowym, a cały zespół otoczono murem. W zaprojektowanie wystroju i wyposażenia zaangażowano znamienitych sztukatorów i snycerzy takich jak: Giovani Simonetti, Johann Riedel czy Johann Marschin. Po likwidacji zakonu jezuitów w Otyniu w 1776 r., w budynkach klasztoru utworzono Królewski Instytut Szkolny. W 1787 r. otyńskie dobra przeszły na własność Piotra Birona, księcia kurlandzko- żagańskiego.  W 1879 r. wnuk Piotra Birona, Aleksander odsprzedał majątek w Otyniu Rudolfowi von Friedenthalowi. W posiadaniu jego rodziny obiekty należały do końca II wojny światowej. W czasie wyzwalania miejscowości radzieccy żołnierze splądrowali budowlę. Pożar z 1954 r. spowodował zniszczenie południowej części skrzydła i kaplicy otyńskiej rezydencji. Dwa lata później wzmocniono koronę murów obiektu oraz zabezpieczono kaplicę nakrywając ją płaskim dachem. Do lat 70. XX w. obiekt częściowo zamieszkiwany był przez pracowników PGR, następnie został opuszczony i od tego czasu zaczął popadać w ruinę. W latach 90. XX w. dawne zabudowania klasztorne sprzedane zostały prywatnemu właścicielowi.

Opis

Klasztor położony jest przy ul. Mickiewicza 14, w południowo- wschodniej części miejscowości. Teren wokół budynków porośnięty jest krzewami i drzewami. Zachowana do dziś otyńska budowla wzniesiona została z kamienia i cegły. Składający się z czterech skrzydeł dwukondygnacyjny obiekt, założony został wokół prostokątnego dziedzińca. Od strony południowej przylega do niego kaplica. Kaplica to obiekt jednoprzestrzenny z prezbiterium zakończonym trójbocznie, przykryty sklepieniem kolebkowym z lunetami. Elewacja artykułowana pilastrami z oknami w dwóch poziomach. Na całym obiekcie w szczątkowym stanie zachował się detal architektoniczny w postaci gzymsów, obramień okiennych czy pilastrów z głowicami.

Obiekt jest własnością prywatną. Ze względu na jego zły stan zachowania budynek nie jest udostępniany.

oprac. Krzysztof Słowiński, OT NID w Zielonej Górze, 07-11-2017 r.