Zawdzięcza to wysokiej wieży, wznoszącej się około 50 m ponad bruk namysłowskiego Rynku.

Pierwszy, drewniany ratusz powstał zapewne niedługo po objęciu władzy w Namysłowie przez radę miejską, a więc w latach 70. XIII w. Murowany obiekt wybudowano w l. 1374-78 na miejscu kramów i sukiennic, które ulokowano następnie wewnątrz budynku. Od 1381 do 1389 r. trwała budowa wieży ratuszowej, którą nadzorował namysłowski specjalista od tego typu przedsięwzięć - mistrz murarski Piotr Einnetrz (zwany także Tyńcem i Tynetczem).

Ratusz bardzo ucierpiał podczas wielkiego pożaru z 11 listopada 1483 r. Zniszczeniu uległa wieża, a także korpus główny budowli (najstarsza część ratusza dziś wyróżniająca się pomarańczowym kolorem elewacji) . Na skutek nieodpowiedzialnego zachowania ówczesnego burmistrza, Jerzego Krause spłonęły przechowywane w ratuszu archiwa i przywileje, jakimi obdarzali miasto ich dobroczyńcy - książęta piastowscy i władcy Czech z dynastii Luksemburgów. Wieżę udało się odbudować w roku 1484, a korpus główny pod koniec XV stulecia.

Między XVI a XIX stuleciem ratusz był wielokrotnie odnawiany, a także powiększany. Przybudówki przylegające do głównego korpusu budowli od strony zachodniej pochodzą z przełomu XVI i XVII w. oraz z XVIII w. Mieściły się w nich strażnica (widoczna w północno-zachodnim narożniku ratusza) a także waga miejska. Stopniowe powiększanie budowli wiązać można z kolejnymi zniszczeniami, jakich budynek doznał w wyniku kolejnego pożaru - 6 grudnia 1619 r. ogień strawił całe miasto oszczędzając jedynie szkołę (budynek ten stał na miejscu dzisiejszego gmachu Zespołu Szkół Specjalnych przy ul. Staszica) i zamek.

W wyniku trwających przez lata 20. XVII w. prac budowlanych ratusz zyskał zegar, który zamontowano na wierzy w 1622 r., a także nowy hełm – w 1625 r. Kolejne stulecie przyniosło następne inwestycje: w 1702 r. otynkowano ściany, w 1756 r. wymieniono dach gontowy na pokryty dachówkami, a w 1783 r. dobudowano budynek wagi miejskiej (przyległy do wieży od południa).

W latach 2001-02 przeprowadzono rewitalizację zabytkowej budowli, poprzedzoną badaniami architektonicznymi przeprowadzonymi przez dr Andrzeja Legendziewicza i dr Czesława Lasotę. Pod tynkami najstarszej części ratusza odkryli oni bogaty gotycki wystrój (wątki ceglane i udające okna blendy), który możemy oglądać obecnie.