Historia

Kościół parafialny w Nasławicach po raz pierwszy wzmiankowany był w roku 1335. Obecny, zachowany w stanie ruiny, jest budowlą wielofazową. Budowa prezbiterium datowana jest na 1 poł. XIV w., nawa oraz zakrystia powstały w wieku XV. Wieża dobudowana została w wieku XVIII. W roku 1474 ściany prezbiterium ozdobione zostały polichromią przedstawiającą między innymi sceny z życia Chrystusa, oraz wizerunki proroków, ewangelistów i świętych. W XVI w. kościół przejęty został przez protestantów, następnie kilkakrotnie wracał do katolików. W roku 1742 przekazany został protestantom. Kościołem ewangelickim pozostawał do 1945 r.

W roku 1667-9 wnętrze nakryte było stropem, przy kościele stała silnie zniszczona drewniana wieża, zwieńczona chorągiewką z datą „1521”. W końcu wieku XVII w. zaczęto budowę wieży, ukończoną dopiero w roku 1796. Kościół był wielokrotnie remontowany. W roku 1860 rozebrano kruchtę południową. W roku 1876 założony został nowy dach, nad prezbiterium i nawą wykonano nowy strop oraz przemurowano otwory okienne i otynkowano zewnętrze. W czasie prac remontowych prowadzonych w latach 1936-1938 odkryto średniowieczne polichromie na ścianach prezbiterium. W roku 1945 kościół został spalony. Do czasów obecnych zachowane są mury obwodowe. Kościół pozostaje w stanie zabezpieczonej ruiny.

Opis

Kościół w stanie ruiny z zachowanymi ścianami obwodowymi. Usytuowany jest w środkowej części miejscowości, na rozległym cmentarzu przykościelnym otoczonym kamiennym murem. W północnej części cmentarza znajdują się liczne współczesne pochowki. Kościół orientowany, jednonawowy z prosto zamkniętym prezbiterium i wieżą od zachodu, założoną na rzucie zbliżonym do kwadratu. Od południa przy prezbiterium prostokątna zakrystia. Wzniesiony z łamanego gabro z ceglanymi uzupełnieniami, tynkowany. Otwory okienne prezbiterium zamknięte są łukiem ostrym z zachowanymi w elewacji południowej  fragmentami kamiennych maswerków. W nawie otwory okienne zamknięte łukiem odcinkowym. Ostrołuczne otwory drzwiowe uzyskały granitowe obramienia We wschodniej ścianie prezbiterium zachowana jest nisza sakramentarium ujęta kamiennym obramieniem zamkniętym łukiem dwuramiennym. Na ścianach prezbiterium i nawy renesansowe XVI i XVII-wieczne płyty nagrobne z przestawieniem stojących postaci zmarłych.

Obiekt dostępny, wnętrze zabezpieczone.

Oprac. Maria Czyszczoń, OT NID we Wrocławiu, 29.03.2016 r.