Historia

Pałac wzniesiony został prawdopodobnie przed 1830 r. na miejscu wcześniejszego, barokowego dworu, dla ówczesnej właścicielki majątku, żony majora von Schmidthals lub w l. 40. XIX w. dla kolejnego właściciela Friedricha Wilhelma Fichtnera. Nowej rezydencji nadano formy wczesnego neogotyku, wzorowanego na realizacjach Karla Friedricha Schinkla. Obecny kształt budowli utrzymany w duchu neogotyku angielskiego, jest wynikiem przebudowy przeprowadzonej w l. 1889-1890 dla Juliusza Ferna i jego rodziny, w rękach której pałac pozostawał do 1945 roku.

Budynek remontowany w l. 1985-88 (elewacje, wnętrza), 1994 (dach), przed 2003 (gruntowny remont z rekonstrukcją części wnętrz) i 2012 r. (drenaż, piwnice). Od 1996 r. własność prywatna.

Opis

Pałac posadowiony na wschodnim skraju wsi, poprzedzony podjazdem, z fasadą zwróconą ku założeniu folwarcznemu, od którego oddziela go współczesne ogrodzenie. Budowla otoczona parkiem krajobrazowym przekształconym ok. 1860 r. z ogrodu barokowego. Rezydencja odgrodzona od drogi wiejskiej tynkowanym, boniowanym murem, zwieńczonym krenelażem, z kutą bramą i dwoma furtami.

Pałac neogotycki, o rozczłonkowanej bryle, podpiwniczony, dwukondygnacyjny, zwieńczony krenelażem. Wzniesiony na rzucie wydłużonego prostokąta, z kwadratową wieżą w elewacji zachodniej, ujętej w narożach dwoma cylindrycznymi wieżyczkami. Na osi fasady pseudoryzalit ze sterczyną przypominającą wieżyczkę, opracowaną podobnie jak wieża. Przy elewacji północnej II-kondygnacyjny taras arkadowy ze schodami ogrodowymi; przy elewacji wschodniej przeszklona weranda. Cokół oraz przyziemie budynku boniowane, elewacje opasane gzymsem miedzykondygnacyjnym i wieńczącym, ponad którym krenelaż. W partii II kondygnacji w osiach międzyokiennych podziały ramowe spięte rodzajem fryzu arkadkowego. Otwory w przyziemiu zamknięte łukami koszowymi, w profilowanych obramieniach; wyżej otwory okienne prostokątne, dekorowane na osi ozdobnymi kluczami, ponad którymi gzymsy nadokienne na łuku. Poddasze doświetlone okulusami w profilowanych opaskach.

Wnętrza pałacu w układzie dwutraktowym, ze środkowym traktem korytarzowym i klatką schodową od zachodu. Piwnice nakryte sklepieniami kolebkowymi; w wyższych kondygnacjach stropy z dekoracją sztukatorską o formach neogotyckich i wczesnorenesansowych.

Zabytek niedostępny, własność prywatna.

Oprac. Beata Sebzda, OT NID we Wrocławiu, 01.12.2017 r.