Wewnątrz bogate wyposażenie barokowe.

Historia

Pierwsza wzmianka o istnieniu kościoła w Małkowicach pochodzi z 1310, parafii z 1358 roku.

Obecną świątynię wzniesiono w dwóch fazach: prezbiterium w 2 poł. XIV w., korpus nawowy wraz z przesklepieniem całości w 1 poł. wieku XV. Kościół przejęty w okresie reformacji przez protestantów, został rekatolicyzowany w 1653 roku. W 1655 r. nadbudowano wieżę, w 1723 r. (?) zwieńczono ją obecnym hełmem z latarnią, który naprawiano następnie w latach 1823, 1844, 1862 i 1908. Kruchtę pd. wybudowano w roku 1898. W ostatnich latach XVII i na początku XVIII wieku świątynia zyskała nowe barokowe wyposażenie, a w 1866 r. polichromię wnętrza wykonaną przez malarza Białka. Kapitalny remont budowli, z renowacją elementów wyposażenia i nową polichromią przeprowadzono w l. 1900-1901. Kościół ponownie remontowano w l. 1967-1968 (naprawa dachu i elewacji), 1969-70 (odnowienie wnętrza), l. 1993-1994 (dach, elewacje, wymiana tynków na wieży), 2010-2013.

W 1996 r. w wyniku demontażu części boazerii, odsłonięto w prezbiterium fragmenty XVII-wiecznego malowidła, które w 1998 r. zostało poddane konserwacji zabezpieczającej.

Opis

Kościół usytuowany w centrum wsi, otoczony cmentarzem, który ogradza ceglany, częściowo tynkowany mur z przyporami i bramą zwieńczoną renesansową attyką z k. XVI w.

Świątynia gotycka, orientowana, murowana z cegły o wątku gotyckim z zastosowaniem zendrówki, oszkarpowana. Jednonawowa, dwuprzęsłowa, z wyodrębnionym, dwuprzęsłowym, trójbocznie zamkniętym prezbiterium oraz czworoboczną, częściowo tynkowaną wieżą od zachodu, przechodzącą w ostatniej kondygnacji w oktogon zwieńczony cebulastym hełmem z latarnią. Otwory okienne doświetlające prezbiterium i nawę ostrołukowe; w otworach nawy uproszczone, ceglane maswerki. Dach ponad głównym korpusem budowli dwuspadowy, nad prezbiterium wielospadowy. Przy prezbiterium od pn. usytuowana jest zakrystia kryta dachem pulpitowym; przy nawie niewielka kruchta pd. (1898). W prezbiterium i nawie sklepienia krzyżowo-żebrowe; w zakrystii i kruchcie pd. koleby. Arkada tęczy ostrołukowa.

Wyposażenie kościoła barokowe: ołtarze z ok. 1680 r. (z późniejszymi zmianami i obrazami z XIX w.); loże patronackie, konfesjonał i snycerska boazeria w prezbiterium z ok. 1730 r., ambona z ok. 1700 r., chrzcielnica z k. XVII w.; prospekt organowy neogotycki z 1880 r.; na emporze muzycznej malowane przedstawienia ewangelistów z k. XVII w.; na ścianach kościoła zespół epitafiów rodziny von Oberg.

Zabytek dostępny.

Oprac. Beata Sebzda, OT NID we Wrocławiu, 16.03.2016 r.