Historia

Wieś wzmiankowana po raz pierwszy w 1342 r., a tutejszy kościół w 1349 r. Kolejny wzniesiony jako późnogotycki. W XVI w. ludność przyjmuje wyznanie ewangelickie. Przed 1631 r. ponownie rzymskokatolicki, parafialny, pw. Św. Jerzego. Zbarokizowany zapewne w 1733 r. Rozbudowany w 2 poł. XVIII w. z zachowaniem wieży oraz częściowo murów zach. części nawy (z jedną przyporą). Nawa przedłużona, podwyższona i zamknięta na całej szerokości półkolistą absydą prezbiterialną. Wnętrze nowego kościoła salowe, zawarte w bardzo wąskim korpusie nakrytym jednym dachem. Przed wieżą zbudowana kruchta. Przy nawie wzniesione: przybudówka z kruchtą i zakrystią w przyziemiu oraz z wydłużoną emporą na piętrze (od pd.), a po przeciwnej stronie — kaplica Św. Krzyża. Najstaranniej komponowany wystrój elewacji fasady, a szczególnie wieży. Kościół zbudowany w stylu późnobarokowym, ale z wykorzystaniem rozwiązań z różnych faz baroku. Z baroku wczesnego wzięte: typ przestrzenny kościoła, ujednolicenie bryły, atektoniczna struktura podziałów wnętrza i elewacji, sklepienie kolebkowe z lunetami i gurtami, obramienia okien izby dzwonowej, owalne okulusy i głowice pilastrów. Dla baroku dojrzałego reprezentatywne: sklepienia żaglaste, lekko zaokrąglone naroża kaplicy, wysoko umieszczone okna o łuku odcinkowym, płyciny na elewacjach wieży, kamienne obramienia okienne w formie litery T, sztukaterie pilastrów, posadowienie chóru muzycznego na spłaszczonym sklepieniu i falisty zarys balustrady chóru. Z kolei dla baroku późnego charakterystyczne: wieżowa klatka schodowa przy wieży, spłaszczone łuki arkad empory i spływy wolutowe oraz dekoracja balustrady chóru muzycznego. Kościół odnawiany na pocz. XX w., kiedy to wykonana polichromia wnętrza w stylu historyzmu. Barwione podziały wnętrza, a ściany pokryte malowidłem o wzorze dywanowym. Sklepienie nawy ozdobione plafonami. W latach ok. 1920-1940 przebudowana w stylu historyzmu (neobaroku z elementami neorenesansu) kruchta przed wieżą, wykonane ceramiczne pokrycie dachowe ze wzorem geometrycznym. Elewacje pokryte tynkiem fakturowym. W 1974 r. zamalowana polichromia wnętrza z pocz. XX w.

Opis

Kościół orientowany, murowany, jednowieżowy, salowy z półkolistą absydą prezbiterialną, z kaplicą od pn. i z przybudówką z zakrystią, kruchtą i emporą od pd. Przy wieży kruchta i przybudówka ze schodami na chór muzyczny. Nawa i prezbiterium nakryte jednym dachem, a wieża dwuprześwitowym hełmem. Fasada z wieżą dzielone w dolnej części lizenami, nad którymi profilowany gzyms koronujący. Nad nim i nad bocznymi partiami elewacji spływy wolutowe. Wyższe kondygnacje wieży dzielone gzymsami, lizenami, pilastrami, ożywione płycinami, zwieńczone belkowaniem. Lizeny i uproszczone belkowanie koronujące także na elewacjach korpusu kościoła. Otwory w kamiennych obramieniach w formie litery T lub listwowych. Wnętrze kościoła salowe. Absyda prezbiterialna wyróżniona wąskim łukiem tęczowym zdobionym tablaturą, dzielona pojedynczymi pilastrami. Na ścianach nawy — pary pilastrów. Nad pilastrami odcinki belkowania i wspólny, profilowany gzyms koronujący. Pilastry i odcinki belkowania zdobione dekoracją sztukatorską. Absyda prezbiterialna i nawa nakryte sklepieniem kolebkowym z lunetami i gurtami. Na sklepieniu nawy plafony, a w zach. części nawy dwukondygnacjowy chór muzyczny. Jego dolna część o zarysie falistym posadowiona na spłaszczonym przęśle sklepienia. Balustrady chóru drewniane. Zdobione dekoracją płycinową z ornamentem wstęgowo-cęgowym i kampanulami. Ku nawie otwarta arkadą kaplica Św. Krzyża. Zbudowana na planie czworoboku ze ściętymi narożami, w których umieszczone nisze z muszlowymi konchami. Nakryta sklepieniem żaglastym z dużym plafonem. Wyposażenie kościoła złożone m.in. z trzech nie architektonicznych ołtarzy: głównego Św. Jerzego, z bramkami (późny barok z elementami rokoka, 2 poł. XVIII w.) i z dwóch bocznych pw. Serca Jezusowego i Św. Michała Archanioła (dojrzały barok, ok. 1730-1740). Ponadto w kościele: późnobarokowo-rokokowe ambona z bramką i ławki (2 poł. XVIII w.), prospekt organowy, balustrada komunijna i stalle. Zachowane barokowe portale wewnętrzne oraz opierzone drzwi. W kaplicy Św. Krzyża umieszczony ołtarz architektoniczny i dwa konfesjonały (barok, 2 poł. XVIII w.).

Zabytek dostępny przez cały rok, możliwość zwiedzania wnętrza po wcześniejszym uzgodnieniu telefonicznym.

Opr. Iwona Rybka-Ceglecka, OT NID we Wrocławiu, 11-01-2017 r.