Historia

Żydzi osiedlali się w Majdanie Królewskim w XVIII w. W 1835 r. mieszkało tu 43 Żydów. W 1870 r. ich ilość wzrosła do 311 osób. W 1891 r. powstała w Majdanie Królewskim żydowska gmina wyznaniowa. Wcześniej Żydzi mieszkający wtutaj należeli do kahału w Kolbuszowej. W 1900 r. gmina żydowska liczyła 914 osób i miała synagogę i rabina. Pierwszym rabinem w Majdanie Królewskim był Tuvia Horowic, syn cadyka Meiera z Dzikowa. Kirkut został założony pod koniec XIX w. i użytkowany był do II wojny światowej W 1914 r. w samym Majdanie Królewskim mieszkało 646 Żydów, którzy stanowili 29% ludności miasteczka. Po I wojnie światowej liczba Żydów spadła do 565 osób. Po wybuchu II wojny światowej część najbogatszych rodzin żydowskich wyjechała na wschód, pomimo to w 1941 r. lokalna społeczność izraelicka liczyła ok. 1000 osób. Wszyscy Żydzi jeszcze w tym samym roku zostali wywiezieni do obozu pracy w Hucie Komorowskiej oraz do Rzeszowa. W czasie okupacji Niemcy zniszczyli cmentarz, zburzono mur ogrodzeniowy i wywieziono większość macew. Część macew miejscowi chłopi użyli do budowy budynków gospodarczych.

Opis

Cmentarz położony jest w lesie, ok. 2 km na pd.-wsch. od rynku. Założony jest na planie wydłużonego prostokąta. Wzdłuż granic cmentarza zachowały się fragmenty betonowego ogrodzenia – jeden odcinek kompletny ze słupami i przęsłami oraz wiele stojących i wywróconych słupów. Na terenie cmentarza zachowały się pojedyncze macewy i ich fragmenty, najczęściej leżące na ziemi.

Zabytek dostępny bez ograniczeń.

Oprac. Adam Sapeta, OT NID w Rzeszowie, 26.03.2019 r.