kościół ewangelicki, ob. rzymskokatolicki pw. Podwyższenia Krzyża Świętego - Zabytek.pl
kościół ewangelicki, ob. rzymskokatolicki pw. Podwyższenia Krzyża Świętego
Adres
Karwin
Lokalizacja
woj. lubuskie, pow. strzelecko-drezdenecki, gm. Drezdenko - obszar wiejski
Historia
Karwin został założony w XVI w. na bagnistym, zalesionym terenie, bogatym w rudę żelaza. Po raz pierwszy wieś wzmiankowano w dokumentach w 1585 r. jako Hammer. Do wyczerpania się złóż rudy na przełomie XVII i XVIII w., mieszkańcy trudnili się głównie hutnictwem. Nie wiadomo kiedy dokładnie założono karwiński majątek. W XVII i XVIII w. należał on do Bogumiła Horna i jego spadkobierców, w latach 1784-1815 do komisarza Michaela Mittelstaedta i jego żony, następnie do 1839 r. do rotmistrza Sigismunda von der Ostena, po nim do 1845 r. do Roberta Rehmanna. Kolejny właściciel, August von Rochow, przeprowadził melioracje łąk i założył we wsi cegielnię. Po nim w źródłach wymienieni są jeszcze Robert Eugen von Wedell w 1856 r. i Adolf Horn w 1907 roku. Kościół powstał w XVIII w. (w literaturze podawane są dwie daty: 1711 i 1778 r.), prawdopodobnie na miejscu wcześniejszej świątyni. Data umieszczona na chorągiewce „1795” dotyczy zapewne remontu. Po II wojnie światowej kościół został przejęty przez katolików i poświęcony w 1952 roku. W 1971 r., po ponownej konsekracji, zmieniono wezwanie kościoła ze Świętego Ducha na Podwyższenia Krzyża Świętego. W latach 80. XX w. wymieniono stolarkę, a podczas remontu trwającego od 1992 do 1993 r. m.in. wymieniono posadzkę i odnowiono wyposażenie świątyni. W 2009 r. ponownie przeprowadzono restaurację wyposażenia.
Opis
Kościół usytuowany na wzgórzu, na pn.-wsch. krańcu wsi, przy drodze do Kwiejców. Świątynia orientowana, wzniesiona w konstrukcji szkieletowej, założona na planie prostokąta z wielobocznym zamknięciem od wschodu. Od strony zach. w bryłę wkomponowana niska, przysadzista wieża. Na osi dłuższych boków dobudowane dwie kruchty. Korpus główny nakryty dachem dwuspadowym załamanym od wsch., przybudówki nakryte dachami dwuspadowymi, wieża zwieńczona dachem namiotowym. Wnętrze przykryte polichromowanym stropem belkowym. Zachowane interesujące wyposażenie: barokowy ołtarz główny z malowanym na desce obrazem „Ukrzyżowanie”, ambona i ławki z wysokimi zapleckami i przedpiersiami.
Dostęp do zabytku ograniczony. Możliwość zwiedzania wnętrza po wcześniejszym uzgodnieniu telefonicznym.
oprac. Anna Jackiewicz, OT NID w Zielonej Górze, 13-12-2017 r.
Rodzaj: kościół
Styl architektoniczny: ludowy
Materiał budowy:
szachulcowe
Forma ochrony: Rejestr zabytków, Ewidencja zabytków
Inspire id: PL.1.9.ZIPOZ.NID_N_08_BK.25619, PL.1.9.ZIPOZ.NID_E_08_BK.118330