Poznaj lokalne zabytki


Wyraź zgodę na lokalizację i oglądaj zabytki w najbliższej okolicy

Zmień ustawienia przeglądarki aby zezwolić na pobranie lokalizacji
Strona korzysta z plików cookies. Dowiedz się więcej.

gmach Muzeum Narodowego - Zabytek.pl

gmach Muzeum Narodowego


budynek użyteczności publicznej 1882 - 1886 Wrocław

Adres
Wrocław, Plac Powstańców Warszawy 5

Lokalizacja
woj. dolnośląskie, pow. Wrocław, gm. Wrocław

Przykład budynku użyteczności publicznej w stylu neorenesansu północnego, nawiązującego kompozycją jak i pierwotną stylistyką wnętrz oraz elewacji do niemieckich założeń pałacowych z XVI w.

W trakcie realizacji wystrój zewnętrzny otrzymał ostatecznie cechy renesansu północnego, ówcześnie określanego jako staroniemiecki, co wynikało z poszukiwań stylu „narodowego” Zjednoczonych Niemiec. Był to pierwszy budynek rządowy w nowych formach stylistycznych.

Historia

Po zjednoczeniu Niemiec (1871 r.) budynek dotychczasowej rejencji (d.pałac Hatzfeldtów) okazał się za ciasny. Z fundacji rządu berlińskiego w latach 1882-1886 wzniesiono nowy, nowoczesny, funkcjonalny gmach wg proj. K. F. Endella, architekta Ministerstwa Robót Publicznych. W czasie II wojny światowej nieznacznie uszkodzony, odbudowany w latach 1947-53 ze zmienionym układem wnętrz, zorganizowanych jako system sal wystawowych. Od 1946 r. budynek Muzeum Śląskiego, od 1970 Narodowego.

Opis

Gmach usytuowano nad Odrą, na północnym odcinku Promenady. Wolnostojący, 3-kondygnacyjny, podpiwniczony, z wysokimi, dwuspadowymi dachami, krytymi dachówką ceramiczną. Osie elewacji i naroża zaakcentowano ryzalitami zwieńczonymi szczytami. Założony na planie prostokąta, 6-skrzydłowy, z dwoma skrzydłami dwudziesto-pięcioosiowymi (od strony rzeki i od ulicy) oraz poprzecznymi skrzydłami łączącymi je, rozmieszczonymi wokół trzech dziedzińców, z których środkowy, nakryty świetlikiem, pełnił funkcję hali reprezentacyjnej, otoczonej krużgankami klatki schodowej i korytarzy wyższych kondygnacji. We wnętrzu pomieszczenia w układzie jednotraktowym biegną wokół dziedzińców i klatki schodowej, połączone z dziedzińcem otwartymi arkadami. W parterze wnętrza o sklepieniach krzyżowych, częściowo na żeliwnych kolumienkach. Na parterze i obu piętrach umieszczono rozmaite urzędy oraz kasy, kancelarie, księgowość czy bibliotekę rządową. W piwnicy znajdowało się mieszkanie dozorcy, drukarnia i pomieszczenia gospodarcze. Najokazalsze były sale posiedzeń na II piętrze w środkowych ryzalitach i mieszkanie prezydenta rejencji zlokalizowane we wsch. cz. tego piętra, z salą balową w narożu. Pomieszczenia te miały boazerie płycinowe i sufity kasetonowe, z których jeden się zachował. Elewacje oblicowane czerwoną cegłą, wzbogacone detalami z piaskowca w stylu neorenesansu północnego, z ryzalitami bocznymi oraz środkowymi, zakończonymi trójkątnymi szczytami. Ryzality boczne zdobione dodatkowo wykuszami w drugiej kondygnacji. W elewacji frontowej pięcioosiowy ryzalit z dwukolumnowym portalem wejścia głównego, zwieńczony szczytem flankowanym wieżyczkami, pierwotnie o baniastych hełmach.

Obiekt dostępny.

Opr. Teresa Przydróżna, OT NID we Wrocławiu, 11-01-2016 r.

Rodzaj: budynek użyteczności publicznej

Styl architektoniczny: neorenesansowy

Materiał budowy:  ceglane

Forma ochrony: Rejestr zabytków, Ewidencja zabytków

Inspire id: PL.1.9.ZIPOZ.NID_N_02_BK.97877, PL.1.9.ZIPOZ.NID_E_02_BK.198907