Historia

Wieś Moczydlnica Klasztorna w źródłach historycznych po raz pierwszy wzmiankowana była w 1202 roku. Od roku 1304, do czasu sekularyzacji przeprowadzonej w 1810 r., pozostawała własnością klasztoru w Lubiążu. Na terenie folwarku klasztornego w końcu wieku XVII zbudowany został pałac, pełniący funkcję letniej rezydencji opata oraz domu dla braci starszych wiekiem.

W roku 1735 lub 1737, z inicjatywy opata Constantina Beyera, znajdująca się w pałacu kaplica konwentu udostępniona została mieszkańcom miejscowości i uzyskała prawa kościoła parafialnego. Po sekularyzacji dóbr klasztornych kaplica została zamknięta i ponownie otwarta dla wiernych w 1813 roku. Od roku 1818 utrzymanie kaplicy finansowe było przez rząd.

Obecny kościół zbudowany został w latach 1908-1909. Przy kościele wzniesiono plebanię.

Opis

Kościół usytuowany jest w środkowej części miejscowości. Prezbiterium zwrócony jest na południowy-wschód. Na wschód od kościoła znajduje się rozległa parcela plebanii z dużym ogrodem.

Kościół jest budowlą jednonawową z węższym prezbiterium wzniesionym na planie kwadratu i szeroką wieżą dostawioną na osi od zachodu. Od północy do prezbiterium przylega prostokątna zakrystia. W przyziemiu wieży znajduje sie kruchta oraz schody prowadzące na emporę organową. Bryła kościoła jest rozczłonkowana. Korpus i prezbiterium przykryto dachami dwuspadowymi o różnej wysokości, zakrystię znacznie niższym dachem trójspadowym. Niewysoka czterokondygnacyjna kubiczna wieża przykryta została baniastym hełmem z latarnią.

Trójosiowe elewacje nawy o otworach okiennych zamkniętych łukiem odcinkowym, rozczłonkowane zostały niewysokimi wąskimi przyporami. Skromny detal architektoniczny wykonano w tynku. Otwory okienne ujęto uszakowymi opaskami z kluczem i bocznymi krawędziami w dolnej części zwiniętymi w wolutę. W płd.-wsch. ścianie prezbiterium znajduje się otwór okienny o wykrojowym kształcie, zbliżonym do czteroliścia. Elewacje zwieńczono szerokim profilowanym gzymsem koronującym.

W elewacjach wieży umieszczono niewielkie, zamknięte łukiem odcinkowym otwory okienne. Prostokątny otwór drzwiowy wejścia głównego ujęty został skromnym portalem zwieńczonym naczółkiem o wklęsłowypukłym zarysie. W zwieńczeniu wieży, w każdej elewacji, znajduje się, wyrobione w tynku tondo z przedstawieniem krzyża, obwiedzione stylizowanymi liśćmi akantu.

Nawa przykryta jest pozorną kolebką o przekroju łuku koszowego, w środkowej części zdobioną niewielkim plafonem o wykrojowym kształcie. Nad prezbiterium założono sklepienie krzyżowe, nad zakrystią strop.

Zachowane jest wyposażenie kościoła pochodzące z czasu budowy świątyni oraz pojedyncze barokowe figury i obrazy.

Obiekt dostępny, otwarty w czasie nabożeństw.

Oprac. Maria Czyszczoń, NID OT we Wrocławiu, 26.10.2017 r.