Ściany budynku były zapewne relokowane na przełomie XIX i XX wieku otrzymawszy nowe fundamenty ceglane i drewniane podwaliny. Bez wątpienia oryginalny jest ceglany komin butelkowy, strop oraz więźba dachowa - wtórnym elementem jest rama stolcowa i deskowanie dachu. Stolarka okienna i część stolarki drzwiowej jest XIX-wieczna, natomiast zachowały się drzwi do spiżarni ze żłobkowaniami i motywem liry spotykanym w połowie XVIII wieku. Z XIX wieku pochodzi także ganek frontowy, nad którym wznosi się facjata - jak wskazują zacięcia na krokwiach pierwotnie w tym miejscu znajdował się zapewne niewielki podcień.

Elementy wcześniejszych niż XVIII wiek konstrukcji znajdują się w części gospodarczej tej zabudowy wzdłużnej. Konstrukcja obory przylegającej do budynku mieszkalnego, a w dalszej części stodoła noszą znamiona konstrukcji szachulcowych z XVI i XVII wieku. Słupy na podwalinach dźwigają oczep, na którym wsparte są szeroko rozstawione krokwie, a ich długość biegnie przez kondygnację parteru i poddasza tworząc ściankę kolankową. Natomiast belki stropowe zamocowane są długimi czopami w słupach w taki sposób, że półokrągłe masywne czopy przebijają słup i wystają na zewnątrz elewacji. Tego rodzaju mocowania stropu spotykane były w zabytkach z XV i XVI wieku.