Historia

Pierwszy kościół parafialny w Niekrasowie, p.w. Św. Krzyża, stał na wzgórzu, na miejscu obecnej plebani. Według tradycji został on erygowany w 1121 r. z fundacji rodu Janina. Kościół ten wzmiankowany jest w 1326 r. Pierwsza świątynia p.w. Nawiedzenia NMP została wzniesiona ok. 1400 r. u podnóża wzgórza, w miejscu obecnego kościoła. Jak podaje Jan Długosz była to świątynia drewniana, a jej plebanem był Stanisław Goljab. Kościół ten w 1536 r. został sprofanowany, a następnie zniszczony. W latach 1536-1614 w Niekrasowie stał jedynie zbór kalwiński, który konsekrowano na kościół w 1615 r. Po jego pożarze wzniesiono obecną świątynię, która została konsekrowana w 1661 roku. W 1741 r. do kościoła dobudowano zakrystię, zapewne w miejscu wcześniejszej. W XVIII w. zbudowano też dzwonnicę. W 1782 roku kościół został zniszczony. Odrestaurowano go pomiędzy 1817 (kościół jest jeszcze w ruinie) a 1835 r. (kościół po remoncie). W latach 1891-1903 budynek, pierwotnie kwadratowy w rzucie, został poszerzony o część mieszczącą chór muzyczny. Kolejne prace miały miejsce w latach 1903-1911 (oszalowanie wnętrza kościoła, wykonanie ścianki z ostrołukową tęczą). W 1940 r. prof. Jan Bukowski wykonał polichromie we wnętrzu świątyni. W latach 1950, 1958 i 1983 prowadzono kolejne prace restauratorskie.

Opis

Dzwonnica stoi przy zachodnim ogrodzeniu kościelnego cmentarza. Wzniesiono ją na planie kwadratu w konstrukcji słupowej z drewna sosnowego na dębowej podwalinie i na kamiennej podmurówce. Ściany oszalowane są deskami i lekko zwężają się ku górze. Dach kryty gontem ma kształt namiotowy o lekko zaokrąglonych krawędziach. Oparty jest na profilowanym gzymsie pod dość wydatnym okapem. Dzwonnica zwieńczona jest ośmioboczną latarnią.

Zabytek z zewnątrz dostępny, wewnątrz po uzgodnieniu z proboszczem.

Opr. Nina Glińska, NID OT Kielce, 7-06-2017 r.