F. Schinkla, którego remont i rewaloryzacja należą to wzorcowych realizacji w regionie.

Historia

Pałac został wzniesiony w latach 1860-1863 przez ówczesnego właściciela majątku generała Roberta Friedricha von Waldow. Autorem projektu był prawdopodobnie berliński architekt Georg Heinrich Hitzig. Pod koniec XIX w., gdy majątek należał do Bernharda von Waldow zmieniono układ i wystrój wnętrz. Po II wojnie światowej w pałacu mieścił się dom dziecka, a od 1959 r. był użytkowany jako budynek administracyjno-socjalny PGRu w Mierzęcinie. Po likwidacji PGRu w 1991 r. obiekt był opuszczony. Od roku 1998 pałac wraz z folwarkiem i parkiem stał się własnością prywatną i po kompleksowym remoncie i rewaloryzacji w latach 1999-2001 funkcjonuje jako hotel.

Opis

Pałac położony jest na pn. wsch. od zabudowy wsi, na tarasowym brzegu rzeki Mierzęcinki. Wokół rezydencji rozciąga się rozległy romantyczny park krajobrazowy, a po pd. stronie znajduje się zespół budynków folwarcznych. Zespół zajmujący powierzchnię ok. 24 ha stanowi przykład romantycznego założenia wzniesionego w stylu neogotyku angielskiego, dla którego wzorem był projekt zamku Babelsberg autorstwa Karla Friedricha Schinkla. Jest to obiekt murowany z cegły, posadowiony na fundamentach z kamieni granitowych, założony na planie wydłużonego prostokąta, z pozornymi ryzalitami na elewacji frontowej i ogrodowej, z wieżą od południa. Dwukondygnacyjną bryłę urozmaicają trójkondygnacyjne ryzality i czterokondygnacyjna, ośmioboczna wieża. Otynkowane elewacje zwieńczone są attyką krenelażową i ozdobione w narożach poszczególnych partii sterczynami. Dominujący element stanowi portyk przed centralnym ryzalitem fasady, przepruty trzema arkadami zamkniętymi łukiem Tudorów, zwieńczony tarasem na poziomie drugiej kondygnacji, z balustradą ozdobioną figurami orłów, ustawionych w narożach. Na ostatniej kondygnacji ryzalitu w osi centralnej mieści się kartusz z herbem rodu von Waldow. Od strony ogrodu przed wejściem rozciąga się taras i reprezentacyjne schody. Oś kompozycji układu wnętrz stanowi hol, za nim sala ogrodowa z tarasem wejściowym na park. Po prawej stronie sali ogrodowej znajduje się lustrzana sala balowa.

Zabytek dostępny. Możliwość zwiedzania po wcześniejszym uzgodnieniu telefonicznym.

oprac. Marta Kłaczkowska, OT NID w Zielonej Górze, 24-11-2017 r.