Wchodziła w skład jednego z najnowocześniejszych ówcześnie zakładów wodociągowych Europy.

Historia

Wobec rosnącego zapotrzebowania na wodę w 1863 r. rada miejska Wrocławia zdecydowała o wybudowaniu nowoczesnego zakładu wodociągowego, napędzanego maszyną parową. Wykonanie pierwszego projektu powierzono angielskiemu inżynierowi J. Moore’owi, który przedstawił go w roku następnym. Na podstawie tego projektu wrocławski architekt miejski C. J. Ch. Zimmermann we współpracy z Friedrichem Exnerem wykonał poprawiony projekt. Nowy zakład wybudowano w l. 1867-71. Głównym budynkiem kompleksu jest monumentalna wieża ciśnień. W 1879 r. w jej wnętrzu zamontowano pompę parową .

Opis

We wschodniej części Wrocławia, w widłach Odry i Oławy usytuowano nowy zakład wodociągowy, w skład którego wchodziły: warsztaty, budynki administracyjne i mieszkalne, siedziba dyrekcji (po przeciwnej stronie ulicy), kotłownia, osadnik wstępny i  imponujących rozmiarów wieża ciśnień. Ta monumentalna, założona na planie kwadratu, ok. 40 m. wysokości ceglana budowla nakryta została dachem czterospadowym, zwieńczonym niewysoką, prostopadłościenną wieżyczką. W górnej części wieży umieszczono zbiornik z wodą, w dolnej maszynownię. Wszystkie elewacje pozostawiono gładkie, niemal pozbawione elementów dekoracyjnych, a rozczłonkowano jedynie sześcioma potężnymi, sięgającymi ostatniej kondygnacji przyporami i płycinami, zamkniętymi półkolistymi arkadami. Otwory okienne w głębokich rozglifieniach, zamknięto łukiem pełnym lub (w przeważającej części) zakomponowano w formie okulusów. 

Obiekt częściowo dostępny.

Opr. Teresa Przydróżna, OT NID we Wrocławiu, 11-02-2016 r.