Historia

Pierwsza wzmianka o istnieniu i konsekracji kościoła pod wezwaniem Panny Marii w Miękini pochodzi z 1335 roku. W l. 1561-1654 świątynia protestancka. Od 1670 r. po zakupie miejscowych dóbr ziemskich, patronat nad kościołem sprawowali wrocławscy jezuici, do kasaty zakonu w 1776 roku.

Średniowieczna świątynia opisywana jako kryta gontem, kamienna budowla z wieżą, zakrystią, oskarpowanym, trójbocznie zamkniętym prezbiterium i sklepionym wnętrzem spłonęła w 1709 r.

W l. 1710-1711 wzniesiono obecny, barokowy kościół, wykorzystując ocalałe z pożaru relikty gotyckiego prezbiterium, w którym przebito okna o nowym kształcie. Wnętrze nakryto sklepieniem kolebkowym z lunetami ozdobionym dekoracją sztukatorską, a w niszy na elewacji prezbiterium, umieszczono kamienną figurę św. Józefa z Dzieciątkiem. Kościół wielokrotnie remontowano w 1773, 1776, 1851 i 1879 r. W 1933 r. przebudowano wnętrze, w wyniku czego poszerzono empory, przesunięto ambonę i przeniesiono organy do wieży. W l. 1967-68 wykonano obecne tynki elewacyjne.

Opis

Kościół usytuowany w centrum wsi, otoczony cmentarzem, który ogradza ceglany, tynkowany mur.

Świątynia gotycko-barokowa, orientowana, murowana z kamienia i cegły, tynkowana, kryta ceramicznym, dwuspadowym dachem. Jednonawowa, na planie prostokąta, z trójbocznie zamkniętym, oszkarpowanym prezbiterium oraz czworoboczną wieżą od zachodu, którą wieńczy cebulasty hełm z latarnią; na iglicy chorągiewka z datą 1711. Przy prezbiterium od pn. usytuowana jest zakrystia nakryta dwuspadowym dachem z ozdobnym szczytem, w którym okulus ujęty dwoma pilastrami, zwieńczonymi gzymsem na łuku nadwieszonym. Przy nawie od pd. prostokątna kruchta z dachem dwuspadowym i szczytem, na którym umieszczono stiukowy kartusz z monogramem IHS. Szczyt wieńczący prezbiterium bogato dekorowany, ze spływami wolutowymi ozdobionymi motywami muszlowymi, ujęty pasem cokołowo-gzymsowym i dwoma pilastrami dźwigającymi naczółek na łuku wklęsło-wypukłym. Otwory okienne nawy i prezbiterium zamknięte półkoliście, w tynkowych opaskach.

Prezbiterium jednoprzęsłowe, wydzielone pełnym łukiem tęczowym; w nawie sklepienie kolebkowe z lunetami. W prezbiterium, kruchcie i przyziemiu wieży sklepienia krzyżowe; w zakrystii strop. Szwy sklepienne prezbiterium i nawy podkreślone listwami stiukowymi, sklepienia ozdobione pseudozwornikiem z rozetą (prezbiterium) oraz dekoracją ramową (nawa).

Wyposażenie kościoła: barokowy ołtarz główny po 1711 r. z obrazem przedstawiającym scenę Narodzenia NMP autorstwa Paula Assama z Opawy (1889), późnobarokowa ambona z ok. poł. XVIII w., chrzcielnica klasycystyczna z 1 poł. XIX w. witraże z pocz. XX wieku. W niszach figury: Madonna z Dzieciątkiem, gotycka, z 4 ćw. XV w. (wieża); św. Józef z Dzieciątkiem, barokowa, po 1711 r. ( elewacja prezbiterium).

Zabytek dostępny.

Oprac. Beata Sebzda, OT NID we Wrocławiu, 15.01.2016 r.