Reprezentuje fazę przełomu stylowego baroku i klasycyzmu w wydaniu prowincjonalnym. Poważnie zniszczony w czasie I wojny światowej, odbudowany w l. 1916-1920.

Historia

Pierwszy kościół drewniany został wzniesiony w 1757 r., spalony w 1778. Obecny zbudowany w l. 1791-95 z fundacji ówczesnych właścicieli majątku, Wojciecha Franciszki Bialskich, zapewne wg proj. puławskiego arch. Joachima Hempla, wzorowany na nieco wcześniejszym kościele w Magnuszewie tegoż architekta. Kościół spalony podczas działań wojennych w lipcu 1915 r. (zniszczony całkowicie dach i wnętrze, zachowane zasadnicze mury), odbudowany w l. 1916-1920.

Współcześnie z kościołem wzniesiona dzwonnica i ogrodzenie z 4. kapliczkami, przebudowane w 1908 r.; dzwonnica zniszczona 1915 i odbudowana.

Kościół remontowany w l. 80. XX w. oraz gruntownie w 2016 roku.

Opis

Zespół kościelny położony po pn.-wsch. stronie drogi głównej Lublin - Zamość, przy skrzyżowaniu z drogą prowadzącą do cmentarza par. i zespołu dworsko-parkowego.

Kościół. Barokowo-klasycystyczny. Elewacją frontową zwrócony na pd.-zach., wzniesiony na planie wydłużonego prostokąta o ściętych od pn. i wsch. narożnikach. Jednonawowy, z niewyodrębnionym prezbiterium, po bokach którego dwie zakrystie wtopione w bryłę kościoła. Murowany z kamienia i cegły, otynkowany. Nakryty dachem dwuspadowym pod blachą (pierwotnie pod gontem…). Wnętrze z czasu odbudowy, nakryte pozornym sklepieniem w formie spłaszczonej kolebki. Fasada barokowa, dwukondygnacyjna, rozczłonkowana pilastrami; dolna kondygnacja trójosiowa, górna - jednoosiowa, ujęta spływami i wazonami. Oś środkowa w obu kondygnacjach zaakcentowana parami półkolumn toskańskich dźwigających belkowanie, wyłamujące się półkoliście w zwieńczeniu. Na osi przyziemia otwór wejściowy zamknięty łukiem koszowym, nad wejściem i w górnej kondygnacji płytkie wnęki z malowidłami. W osiach bocznych przyziemia płytkie wnęki arkadowe (być może pierwotnie wejścia - jak w kościele w magnuszewskim), nad którymi nisze z posągami św. Piotra i św. Pawła. Pozostałe elewacje gładkie, bez podziałów architektonicznych, zwieńczone profilowanym gzymsem i przeprute prostokątnymi, zamkniętymi łukiem koszowym, oknami; w ściętych narożnikach okna okrągłe. Wystrój i wyposażenie wnętrza w większości wykonane podczas odbudowy ok. 1917 r. lub częściowo zrekonstruowane (jak pięć ołtarzy wykonanych w zaprawie wapienno-piaskowej). Zachowane klasycystyczne epitafia poświęcone m. in. fundatorom kościoła i właścicielom dóbr Fajsławice.

Dzwonnica wzniesiona na rzucie kwadratu, trzykondygnacyjna, nakryta daszkiem namiotowym pod blachą (pierwotnie pod gontem). Murowana z cegły i otynkowana. Elewacje o podziałach ramowych, w górnych kondygnacjach przeprute, zamkniętymi półkoliście, otworami dzwonowymi.

Na cmentarzu przykościelnym znajduje się kamienny pomnik nagrobny Emmy ze Stormów de Hirschfeld Bayer (zm. .1835), ufundowany przez męża inż. Macieja Bayera, budowniczego szosy z Lublina do Zamościa, oficera wojsk polskich.

Zabytek dostępny. Możliwość zwiedzania po wcześniejszym uzgodnieniu telefonicznym.

Oprac. Bożena Stanek-Lebioda, OT NID w Lublinie, 28-03-2017 r.