Poznaj lokalne zabytki


Wyraź zgodę na lokalizację i oglądaj zabytki w najbliższej okolicy

Zmień ustawienia przeglądarki aby zezwolić na pobranie lokalizacji
Strona korzysta z plików cookies. Dowiedz się więcej.

ruiny zamku - Zabytek.pl

Adres
Drzewica

Lokalizacja
woj. łódzkie, pow. opoczyński, gm. Drzewica - miasto

Zamek w Drzewicy jest jednym z niewielu zachowanych przykładów architektury rezydencjonalnej gotycko-renesansowej w regionie łódzkim.

To największy obiekt rezydencjonalny wzniesiony na zlecenie duchowieństwa w regionie opoczyńskim. Zachowany praktycznie bez przekształceń.

Historia

Zamek wznoszono przez kilkanaście lat. W starszej literaturze funkcjonuje datowanie 1525-37, nowsze źródła cofają je do lat 1505- 1527. Zbudowano go na zamówienie Macieja Drzewieckiego- sekretarza królewskiego i arcybiskupa gnieźnieńskiego. Pełnił funkcję jego osobistej rezydencji. Drzewiecki był właścicielem wielu okolicznych ziem, mi. Inowłodza. Właściciel polecił nadać siedzibie formę warowni, przy jednoczesnym zastosowaniu elementów dekoracyjnych (jak np. ozdobne szczyty). Konstrukcja na ramie z dębowych bali ułożonych w dwóch warstwach wzdłuż murów, a także nieprawidłowe rozmieszczenie strzelnic obniżało wartość obronną, która od początku była niewielka. W wieku XVIII zamek przeszedł w ręce Szaniawskich, nie był już przez nich zamieszkiwany. Z czasem udostępniono go siostrom bernardynkom, które urządziły tam klasztor. W 1814 r. w skutek pożaru obiekt uległ zniszczeniu i nie został już później odbudowany.

Opis

Zamek usytuowany jest na płaskiej terasie zalewowej na prawym brzegu rzeki Drzewiczki, w południowej części miasta. Niedaleko przebiega droga z Opoczna do Odrzywołu. Dzięki możliwości wykorzystania zakola rzeki i jej meandrów otoczono go podwójną fosą. Łączy cechy gotyckie i renesansowe. Forma architektoniczna (wysokie mury z otworami strzelniczymi, flankowane wieżami o charakterze obronnym, podwójna fosa i most zwodzony) była nawiązaniem do średniowiecznych kaszteli. Natomiast elementy dekoracyjne mają charakter renesansowy. Materiałem budowlanym był lokalny piaskowiec spojony zaprawą wapienno-piaskową. Elementy dekoracyjne oraz część konstrukcyjnych, jak np. attyki, łuki nadproży i węgary wykonano z cegły ceramicznej. Zachowały się fragmenty kamieniarki z detalem o charakterze gotycko- renesansowym. Obiekt zachowany jest do korony murów. Wzniesiony został na rzucie prostokąta z czterema pięciokondygnacyjnymi wieżami w narożnikach. Największa z nich (północno- wschodnia) mieściła przejazd bramny i furtkę. Dwie wieże zachodnie pełniły funkcje alkierzy dla budynku pałacowego. Zachodnia partia mieści pozostałości pałacowego budynku mieszkalnego (czterokondygnacyjnego). Drugi budynek, również mieszkalny usytuowany był w południowo-wschodnim narożniku dziedzińca. Elewacje wschodnia, północna i południowa wyróżniają się dekoracyjnymi szczytami. W elewacji wschodniej mieści się wieża bramna. Wszystkie elewacje flankowane są przez umiejscowione skośnie do ich murów wieże. W wyższych partiach elewacji zachodniej otwory okienne pałacowe z dekoracyjnym obramieniem. Budynek pałacowy miał trzy kondygnacje, na każdej znajdowały się cztery pomieszczenia. Budynek położony w południowo-wschodnim narożniku dziedzińca został zaadaptowany na kaplicę przez siostry zakonne w XVIII w., był piętrowy.

Zamek jest obecnie własnością prywatną. Można go oglądać z zewnątrz , nie jest ogrodzony. Wejście na dziedziniec jest zamknięte- na tablicy informacyjnej nie ma danych umożliwiających kontakt z właścicielem.

Oprac. Anna Michalska, OT NID w Łodzi., 18.08.2014 r.

Dane obiektu zostały uzupełnione przez użytkownika Jarosław Bochyński (JB).

Rodzaj: zamek

Styl architektoniczny: renesansowy

Materiał budowy:  ceglane

Forma ochrony: Rejestr zabytków, Ewidencja zabytków

Inspire id: PL.1.9.ZIPOZ.NID_N_10_BK.129210, PL.1.9.ZIPOZ.NID_E_10_BK.172052