Historia

Kościół ewangelicki w Drogomyślu wzniesiono na mocy cesarskiego patentu tolerancyjnego w 1788 r. z inicjatywy barona Fryderyka Henryka Callischa, ówczesnego właściciela dóbr drogomyślańskich. Wygląd świątyni ewangelickiej był wówczas z góry określony warunkami patentu i nie mógł przypominać kościoła katolickiego oraz posiadać wieży. Jednak po kilku latach od zakończenia prac przy domu modlitwy, staraniem właściciela miasta, w 1792 r. uzyskano pozwolenie na dobudowanie wieży (ukończona w 1797 r.). Tym samym drogomyślańska świątynia stała się drugim na Śląsku kościołem ewangelickim posiadającym wieżę i dzwony. Gmina ewangelicka w Drogomyślu została formalnie utworzona w 1793 r. Kościół ucierpiał poważnie podczas pożarów w 1879 i 1888 r. Podczas odbudowy po drugim pożarze został podwyższony. Działania wojenne w 1945 r. przyniosły kolejne zniszczenia, zawaliła się wieża kościoła oraz sklepienia nawy, a wnętrze zostało całkowicie wypalone. Kościół odbudowano w latach 1948-1951.

Opis

Kościół jest częścią zespołu (kościół, cmentarz, plebania) usytuowanego w centralnej części wsi przy drodze głównej do miasta Chybie, w bezpośrednim sąsiedztwie pałacu barona Callischa. Murowany z cegły i otynkowany. Orientowany, jednonawowy, z prezbiterium zamkniętym półkoliście i kruchtą przylegającą do niego od strony północnej. Od strony zach. w dwukondygnacyjny prostokątny korpus nawowy wtopiona jest czworoboczna wieża. Bryła nakryta jest dachem dwuspadowym od wsch., namiotowym, pięciopołaciowym. Elewacje boczne są symetryczne, artykułowane lizenami, między które wpisano pasowo otwory okienne w dwóch rzędach, zamknięte półkoliście. Wejście boczne usytuowano na środkowej osi. Fasada kościoła jest jednoosiowa urozmaicona pilastrami, które ujmują w kluczu zamknięty półkoliście otwór wejściowy z wolutą oraz analogicznie opracowany ponad nim otwór okienny. Ponad gzymsem wieńczącym zbudowano centralnie dwukondygnacyjną wieżę. Zwieńczona trójkątnymi frontonami z analogicznymi podziałami jak elewacje boczne, nakryta jest hełmem stożkowym. Wnętrze nawy nakryto sklepieniem kolebkowym z lunetami, a w kruchcie sklepieniem żaglastym. Nawę wraz z prezbiterium obiega wokół otwarta empora wsparta na filarach, łącząca się od zach. z chórem. W kruchcie pod wieżą dwubiegowe klatki schodowe prowadzą na chór i do empory. W prezbiterium ściana arkadowa z dwoma bocznymi wejściami prowadzi z empory do obejścia wokół prezbiterium. W kruchcie we wschodniej części kościoła zachowała się trumna miedziana Elżbiety z Petroczych z 2. poł. XVIII w. przeniesiona w 1800 r. z kościoła katolickiego w Ochabach. Wyposażenie i wystrój kościoła współczesne. Pod prezbiterium krypta.

Obiekt dostępny dla zwiedzających.

Oprac. Dorota Bajowska, OT NID w Katowicach, 12-11-2015 r.