Historia

Kapliczka przydrożna została wybudowana w 1825 r., następnie przebudowana w 1885 roku. W roku 1994 wyremontowano konstrukcję więźby dachową, część przyziemia wytynkowano oraz wymieniono pokrycie z dachówki na dzwonnicy na blachę. Także i korpus sygnaturki obłożono blachą.

Opis

Kapliczka usytuowana w środkowej części miejscowości, wolnostojąca, szczytowa względem ulicy Głównej. Zwrócona frontem w stronę południową. Założona na planie prostokąta zbliżonego proporcjami do kwadratu. Budowla murowana z cegły, cokół pokryty tynkiem mozaikowym, pozostała część gładko otynkowana, bez podziałów, w osi budynku otwór wejściowy. Drwi drewniane, jednoskrzydłowe, z przeszkleniem w górnej części. Nad wejściem umieszczono wykonane w technice narzutu lub namalowano detale dekoracyjne z motywem symboli eucharystycznych, w szczycie umieszczono krzyż łaciński. Partia szczytu nieco wysunięta przed lico budynku. Elewacje zachodnia i wschodnia pozbawione dekoracji architektonicznej. Pod okapem dachu, na tej samej wysokości co w elewacji płd., odznacza się pas tynku nieznacznie wysunięty przed lico elewacji. Elewacja północna (tylna) bez podziałów, w centrum motyw krzyża. Dach kapliczki dwuspadowy. Pokrycie dachu z dachówki ceramicznej zakładkowej. Na kalenicy dachu czworoboczna, wysoka sygnaturka nakryta dachem namiotowym wykonanym z blachy płaskiej połączonej na rąbek stojący. We wnętrzu na podwyższeniu umieszczono stół ofiarny. Wyposażenie kapliczki nie zostało zachowane.

Zabytek dostępny.

Oprac. Magdalena Urbaniak-Leśniak, OT NID w Opolu, 03.04.2018 r.