XX w., jest rezydencją położoną w malowniczym, rozległym parku krajobrazowym, na terenie którego znajduje się staw oraz legendarne źródełko św. Jadwigi.

Historia

Jako pierwszy właściciel Dąbrówki Górnej wzmiankowany był, wywodzący się z podopolskich Groszowic, Henryk Groschik (XV w.). W 1490 roku wieś nabyła rodzina Rogoyskich. To oni wznieśli, na gruzach zniszczonego podczas wojny trzydziestoletniej zamku, dwór będący początkiem dzisiejszego pałacu. Rodzina Rogoyskich zarządzała majątkiem w Dąbrówce Górnej aż do pocz. XIX w., kiedy to majątek przeszedł na własność baronów Dalwigk.

Od ok. 1850 do 1945 r. pałac pozostawał w rękach rodziny von Teichmann-Logischen. W latach 1905-1907 nastąpiła gruntowna przebudowa pałacu, z dodaniem skrzydła pn. i wieży oraz nieznacznym urozmaiceniem elewacji.

W okresie powojennym pałacu był wykorzystywany na pomieszczenia administracyjno-biurowe, jako przedszkole i jako hotel.

Opis

Pałac w Dąbrówce Górnej, znajduje się w centrum miejscowości, po wsch. stronie drogi prowadzącej z Zimnic Wielkich do Rogowa Opolskiego, na terenie założenia parkowo-folwarcznego. Na zachód od pałacu znajdują się dwa podwórka folwarczne: pn. na planie prostokąta, oddzielone od części rezydencjonalnej ceglanym murem z dwoma bramkami oraz pd. na planie podkowy. Od strony drogi założenie pałacowe otoczono murowanym ogrodzeniem: na odcinku pn. kamiennym, z budynkiem bramnym i ostrołukowym przejazdem, na odcinku pd. ceglanym, z okrągłymi wieżyczkami i ostrołukową blendą (pierwotnie przejazdem). Z pozostałych stron pałac jest otoczony parkiem ze stawem i legendarnym źródełkiem św. Jadwigi.

Barokowy, dwukondygnacyjny budynek pałacu wzniesiono na planie prostokąta, z dłuższą elewacją na osi pn. pd. Nakryty został dachem czterospadowym z facjatami. Później wzbogacono go o neogotyckie, arkadowe ganki z tarasami od pd. (z oszkloną werandą) i wschodu. Podczas przebudowy na pocz. XX w. dobudowano trójkondygnacyjne, poprzeczne skrzydło pn. z wtopioną w narożnik półkolistą wieżyczką. Pomiędzy skrzydłami wzniesiono kolejny ganek zwieńczony tarasem od wsch. i, stanowiącą wertykalną dominantę założenia, pięciokondygnacyjną wieżę zwieńczoną belwederem i czterospadowym hełmem.

Pałac jest murowany z cegły z otynkowanymi elewacjami, które są artykułowane regularnym rytmem prostokątnych otworów okiennych, ujętych kamiennymi, uszatymi obramieniami z naczółkami w formie odcinków gzymsu z festonami i girlandami. Elewacje skrzydła pn. pokryto pasowym boniowaniem na poziomie pierwszej kondygnacji, zaś elewacje barokowego skrzydła artykułowano boniowanymi pilastrami. Na osi jego skrzydła, w elewacji zach. umieszczono portal zwieńczony łukiem segmentowym. Znajdują się w nim herby rodziny Teichmann-Logischen. W elewacji wieży na poziomie trzeciej kondygnacji znajduje się balkon.

Dostęp do obiektu ograniczony. Znajduje się na terenie prywatnym.

Oprac. Aleksandra Ziółkowska, OT NID w Opolu, 06.12.2015 r.