Usytuowanie i opis

Grodzisko nazywane Łysą Górą, Żabią Górą położone jest na południe od wsi, wśród łąk w dolinie Samicy.

Grodzisko w przybliżeniu kształtu czworościennego, z nieznacznymi występami w narożach, widoczne jest ponad 4 m od podstawy. Na koronie nasypu rysuje się kotlinka o wym. 20-23 m x 12-15 m. W jej centrum posadowiony został stożkowaty kopiec określony przez S. Jasnosza mianem „donżonu”. Mimo zatorfienia widoczna jest jeszcze fosa szerokości od 2 do 3 m . Od północy zachowane są pozostałości po grobli i moście.

Historia

Gród stożkowaty z pobliską wsią istniał w połowie XIV w., który kontynuował tradycje obronne porzuconego na przełomie X/XI w. kompleksu osadniczego złożonego z grodziska pierścieniowatego (Czacz 2a) osady podgrodowej i cmentarzyska. Gród położony nad Samicą znajduje się na terenie intensywnego osadnictwa pradziejowego i wczesnodziejowego. Na grodzisku rysują się pozostałości rowów strzeleckich z okresu II wojny światowej.

Znane było zapewne już w 1 połowie XIX, gdy majętność czacka należała do Marcelego hr. Żółtowskiego, założyciela kolekcji archeologicznej

Stan i wyniki badań

Dotychczas prowadzono jedynie badania powierzchniowe. W 1927 - J. Kostrzewski, 1952 - A. Wędzki, 1956 - J. Kostrzewski, S. Jasnosz, Z. Pieczyński, W. Śmigielski, 1969 - S. Jasnosz, w 1980 - L. Czerniak i 2012 - M. Wróbel. W 1969 roku dr S. Jasnosz wykonał szkic grodziska. W 1988 W. Stępień wykonał dokumentację lotniczą.

Obiekt dostępny dla zwiedzających.

Oprac. Marek Wróbel, OT NID w Poznaniu, PTT Trzebiny, 06.10.2014 r.