Długoletnim rabinem w latach 1889–1925 był Szaja Szajnfrut.

W okresie międzywojennym w mieście znajdowały się żydowskie fabryki, młyn, sklepy; działał Żydowski Spółdzielczy Bank Kredytowy. W 1929 r. gmina liczyła 3,5 tys. Żydów. Ich liczebność wskutek wyjazdów liczba zaczęła się zmniejszać w kolejnych latach.

Po wybuchu II wojny światowej, Miechów wszedł w skład Generalnego Gubernatorstwa. Niemieckie władze okupacyjne rozpoczęły prześladowania skierowane przeciwko ludności żydowskiej. Zmuszano do wpłacania kontrybucji oraz wykonywania prac przymusowych. W 1941 r. Niemcy utworzyli getto. Zlikwidowali je w rok później, wywożąc Żydów do niemieckich nazistowskich obozów zagłady w Sobiborze, Bełżcu i Treblince. W mieście pozostawili tylko grupę 35 więźniów. Nakazali im uporządkowanie byłego getta, a potem zamordowali na miejscowym cmentarzu żydowskim.

Opis

Cmentarz żydowski w Miechowie został założony w 1882 r., na działce znajdującej się przy obecnej ul. Osiedle Stefana Żeromskiego 116. Z czasem na jego terenie wzniesiono dom przedpogrzebowy, w którym mieściło się także mieszkanie dozorcy. W okresie okupacji podczas II wojny światowej, nekropolia uległa dewastacji, a nagrobki były wykorzystywane przez Niemców do utwardzania dróg.

Współcześnie teren cmentarza żydowskiego w Miechowie jest ogrodzony metalowym płotem z furtką umieszczoną pomiędzy murowanymi słupkami na podmurówce, z gwiazdą Dawida. Na słupach umieszczono tablice informacyjne Fundacji Ochrony Dziedzictwa Żydowskiego (FODŻ). Na terenie nekropolii zachował się jedynie fragment jednego z nagrobków oraz budynek domu przedpogrzebowego. Na krańcu cmentarza znajduje się też ogrodzona zbiorowa mogiła 35 Żydów zamordowanych w 1942 r., m.in. Racheli Strosberg.

Oprac. Magda Lucima

Właściciel praw autorskich do opisu: Muzeum Historii Żydów Polskich POLIN.