Po wybuchu II wojny światowej, niemieckie władze okupacyjne zmusiły Żydów do pracy przymusowej. Przebywali oni we wsi do I połowy 1942 r., kiedy następnie zostali wywiezieni do getta w Nowym Sączu. Większość z nich zginęła w niemieckich nazistowskich obozach zagłady.

Opis

Założony w XIX w. cmentarz żydowski w Łabowej znajduje się ok. 150 m na wschód od posesji nr 148 w Łabowej. Obecne granice cmentarza są częściowo wyznaczone współczesnym ogrodzeniem w formie metalowych przęseł z bramą na podmurówce. Ogrodzenie to otacza jednak tylko jedną z dwóch działek cmentarnych. Z przekazów ustnych wynika, że przed Zagładą macewy stały na obu działkach; obecnie znajdują się tylko na jednej. Z pewnością wiele zostało ukradzionych lub zniszczonych, a część z zachowanych – przemieszczona.

Prace porządkowe, wraz z wystawieniem obecnego ogrodzenia, wykonano w 1982 r. staraniem Leo Gatterera z Frankfurtu (rodem z Dobrej koło Limanowej). Podczas tychże prac przewrócone macewy zostały osadzone na betonowych podstawach. Cmentarz dzieli się na trzy części, wyznaczone przez uwarunkowania naturalne (północna, środkowa, południowa). Najlepiej zachowała się część środkowa, złożona z 15 rzędów orientowanych nagrobków (łącznie 154 macewy), zawierająca m.in. dwa nagrobki rabinów (rzędy 9 i 13). Część z nich ma nadal czytelne inskrypcje i symbolikę. Część południowa to z kolei 7 rzędów orientowanych nagrobków (łącznie 69 macew), w tym jeden nagrobek rabina (rząd 3 od zachodu); była to prawdopodobnie część nekropolii przeznaczona dla najbardziej szacownych pochówków. Łączna liczba macew na tym cmentarzu wynosi ok. 250.

Oprac. Magda Lucima

Właściciel praw autorskich do opisu: Muzeum Historii Żydów Polskich POLIN.