Osadnictwo nie było jednak intensywne. Na początku XIX w. mieszkały tam jedynie 2–3 rodziny; w 1812 r. – 18 osób na 660 wszystkich mieszkańców. W tym okresie mała społeczność zorganizowała sobie miejsce pochówku. Cmentarz założono na wzniesieniu we wschodniej części miasta, przy Arnswalderstraße (obecnie ul. Leśna), na południe od starej leśniczówki.

Do połowy XIX w. społeczność żydowska Suchania rozrastała się. Największą liczebność osiągnęła w latach 60. XX w. – 76 osób. W tym czasie zbudowano synagogę. Następnie nastąpił regres ilościowy. Wskutek emigracji do większych miast oraz za granicę w latach 20. XX w. w miasteczku mieszkało już tylko 20 Żydów.

Cmentarz żydowski w Suchaniu był czynny do lat 30. XX wieku. Przypuszcza się, że w ciągu jego całego istnienia pochowano na nim ok. 100 osób. Od II wojny światowej niszczał. Znikały kolejne kamienne nagrobki, teren porastały krzewy i drzewa. W połowie lat 90. XX w. na jego powierzchni znajdowało się jeszcze kilkanaście nagrobków w złym stanie. Obecnie widać jedynie kilka macew i fragmenty obmurowań grobów. Zachowały się też kamienne fragmenty ogrodzenia, dzięki czemu można odtworzyć jego historyczne granice. 

W 2019 r. cmentarz został wpisany do rejestru zabytków nieruchomych decyzją nr A-1862 z 9.12.2019 r. Współcześnie działka, na której się znajduje, należy do Lasów Państwowych – Nadleśnictwo Dobrzany.

Właściciel praw autorskich do opisu: Muzeum Historii Żydów Polskich POLIN