Miejscowi Żydzi wznieśli synagogę oraz zorganizowali miejsce pochówku. Ulokowano je poza Zieluniem, na niewielkim wypiętrzeniu terenu, ok. 200 m na zachód od drogi w stronę Lubowidza.

Pod koniec XIX w. społeczność żydowska w Zieluniu liczyła ponad 200 osób. W spisie powszechnym z 1921 r. odnotowano 366 Żydów, co stanowiło blisko 44% wszystkich mieszkańców. Później liczebność spadła wobec braku pracy i perspektyw, a także wzrostu antysemityzmu. Tuż przed wybuchem II wojny światowej w Zieluniu mieszkało już tylko 130 Żydów. Pod koniec 1941 r. zostali przesiedleni przez Niemców do getta w Mławie, a stamtąd do niemieckiego nazistowskiego obozu zagłady Treblinka II.

Po wojnie nieużywany cmentarz żydowski niszczał. Okoliczni mieszkańcy używali macew do celów budowlanych. W wyniku tego procederu do dzisiejszego dnia na nie przetrwały żadne materialne ślady. Granice uległy zatarciu, a powierzchnię nekropolii porasta las. Współcześnie działka, na której znajduje się cmentarz, znajduje się w pieczy Lasów Państwowych (Nadleśnictwo Lidzbark).

Właściciel praw autorskich do opisu: Muzeum Historii Żydów Polskich POLIN