Kamykowej. Powierzchnia cmentarza to ok. 1,5 ha.

Cmentarz powstał na przełomie XIX i XX wieku dla niemieckich i holenderskich osadników (tzw. Olędrów), którzy osiedli w pobliskich Brzezinach i funkcjonował przez kilkadziesiąt lat. Do wybuchu II wojny światowej należał do ewangelickiej parafii w Nowym Dworze Mazowieckim.

Niemieccy osadnicy zamieszkiwali te tereny do 1941, kiedy to zostali przesiedleni przez władze okupacyjne, najprawdopodobniej na Pomorze, co wiązało się z zamknięciem nekropoli. W 1944 roku cmentarz zdewastowali żołnierze radzieccy, a następnie po opuszczeniu okolicy przez potomków dawnych rodzin cmentarz zaczął zarastać i popadać w ruinę.

Przez lata na tym półhektarowym terenie, pośród gąszczu drzew i krzewów, zachowało się kilkanaście fragmentów dawnych nagrobków, jednak w 2012 roku zostały one przeniesione do lapidarium przy ul. Ruskowy Bród, na teren dawnego cmentarza ewangelickiego.

Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego przewiduje, że w przyszłości miejsce to stanie się terenem zieleni publicznej o znaczeniu lokalnym, a dawny cmentarz zostanie upamiętniony stosowną tablicą bądź kamieniem pamiątkowym, ale na razie nic się nie dzieje (2022).

Źródła

• Portal „Warszawika”